Koncert symfoniczny 5.12.2025 g. 19.30
Sala Koncertowa / abonament A1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Vasily Petrenko - dyrygent
Mirjam Mesak - sopran
Dmytro Popov - tenor
Andrii Kymach - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Ralph Vaughan Williams - II Symfonia Londyńska [46']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - Dzwony op. 35 na sopran, tenor, baryton, chór i orkiestrę [35']
Program koncertu wypełnią dwa dzieła symfoniczne, których porównanie pod wieloma względami wydaje się uzasadnione i interesujące. Napisane zostały dokładnie w tym samym czasie: 1912–1913. Ich twórcy są niemal rówieśnikami, których zaliczyć można by już do pierwszego pokolenia modernistów XX wieku, choć żaden z nich modernistą nie jest. Wywodzą się z różnych kręgów kulturowych, a ich muzyka wykazuje wiele odmienności stylistycznych, poruszając się jednak w obszarze tej samej tradycji późnoromantycznej, której pozostaną wierni w całej swej twórczej drodze.
Dzwony Siergieja Rachmaninowa to rozbudowana w zakresie obsady symfonia-kantata, z udziałem solistów i chóru, do tekstu zaczerpniętego z poematu Dzwony Edgara Alana Poe (w rosyjskim tłumaczeniu). Motyw dzwonu pojawia się wielokrotnie w twórczości Rachmaninowa, zarówno w sensie znaczeniowym (tytuł, tekst), jak i czysto muzycznym, brzmieniowym. Można to interpretować jako wyraz silnego związku kompozytora z rosyjską tradycją kulturową i religijną, w której dzwony odgrywały niezwykle doniosłą rolę. Czteroczęściowe dzieło w swej warstwie tekstowej odnosi się do znaczenia dzwonu w czterech fazach ludzkiego życia: między czasem dzieciństwa a czasem umierania. Egzystencjalny sens poezji, a także ekstatyczny styl całej kompozycji wydaje się inspirowany nie tylko tradycją rodzimą, rosyjską, ale pozostaje także odniesieniem do twórczości Gustawa Mahlera.
Motyw dzwonów, ukazany jednak w bardziej bezpośrednim, ilustracyjnym związku z audiosferą Londynu, pojawia się także w II Symfonii Ralpha Vaughana Williamsa. To niezwykle sugestywne i plastyczne dzieło, barwne, napisane z orkiestracyjnym rozmachem, przywołuje – jak wskazuje odautorski komentarz – nostalgiczne obrazy miasta, z którym jeden z najwybitniejszych kompozytorów angielskich XX wieku czuł się mocno związany.
Robert Losiak
czytaj więcej
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Vasily Petrenko - dyrygent
Mirjam Mesak - sopran
Dmytro Popov - tenor
Andrii Kymach - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Ralph Vaughan Williams - II Symfonia Londyńska [46']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - Dzwony op. 35 na sopran, tenor, baryton, chór i orkiestrę [35']
Program koncertu wypełnią dwa dzieła symfoniczne, których porównanie pod wieloma względami wydaje się uzasadnione i interesujące. Napisane zostały dokładnie w tym samym czasie: 1912–1913. Ich twórcy są niemal rówieśnikami, których zaliczyć można by już do pierwszego pokolenia modernistów XX wieku, choć żaden z nich modernistą nie jest. Wywodzą się z różnych kręgów kulturowych, a ich muzyka wykazuje wiele odmienności stylistycznych, poruszając się jednak w obszarze tej samej tradycji późnoromantycznej, której pozostaną wierni w całej swej twórczej drodze.
Dzwony Siergieja Rachmaninowa to rozbudowana w zakresie obsady symfonia-kantata, z udziałem solistów i chóru, do tekstu zaczerpniętego z poematu Dzwony Edgara Alana Poe (w rosyjskim tłumaczeniu). Motyw dzwonu pojawia się wielokrotnie w twórczości Rachmaninowa, zarówno w sensie znaczeniowym (tytuł, tekst), jak i czysto muzycznym, brzmieniowym. Można to interpretować jako wyraz silnego związku kompozytora z rosyjską tradycją kulturową i religijną, w której dzwony odgrywały niezwykle doniosłą rolę. Czteroczęściowe dzieło w swej warstwie tekstowej odnosi się do znaczenia dzwonu w czterech fazach ludzkiego życia: między czasem dzieciństwa a czasem umierania. Egzystencjalny sens poezji, a także ekstatyczny styl całej kompozycji wydaje się inspirowany nie tylko tradycją rodzimą, rosyjską, ale pozostaje także odniesieniem do twórczości Gustawa Mahlera.
Motyw dzwonów, ukazany jednak w bardziej bezpośrednim, ilustracyjnym związku z audiosferą Londynu, pojawia się także w II Symfonii Ralpha Vaughana Williamsa. To niezwykle sugestywne i plastyczne dzieło, barwne, napisane z orkiestracyjnym rozmachem, przywołuje – jak wskazuje odautorski komentarz – nostalgiczne obrazy miasta, z którym jeden z najwybitniejszych kompozytorów angielskich XX wieku czuł się mocno związany.
Robert Losiak
Daty i godziny wydarzeń
Warszawa05.12.202519:30
Koncert symfoniczny 5.12.2025 g. 19.30
Sala Koncertowa / abonament A1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Vasily Petrenko - dyrygent
Mirjam Mesak - sopran
Dmytro Popov - tenor
Andrii Kymach - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Ralph Vaughan Williams - II Symfonia Londyńska [46']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - Dzwony op. 35 na sopran, tenor, baryton, chór i orkiestrę [35']
Program koncertu wypełnią dwa dzieła symfoniczne, których porównanie pod wieloma względami wydaje się uzasadnione i interesujące. Napisane zostały dokładnie w tym samym czasie: 1912–1913. Ich twórcy są niemal rówieśnikami, których zaliczyć można by już do pierwszego pokolenia modernistów XX wieku, choć żaden z nich modernistą nie jest. Wywodzą się z różnych kręgów kulturowych, a ich muzyka wykazuje wiele odmienności stylistycznych, poruszając się jednak w obszarze tej samej tradycji późnoromantycznej, której pozostaną wierni w całej swej twórczej drodze.
Dzwony Siergieja Rachmaninowa to rozbudowana w zakresie obsady symfonia-kantata, z udziałem solistów i chóru, do tekstu zaczerpniętego z poematu Dzwony Edgara Alana Poe (w rosyjskim tłumaczeniu). Motyw dzwonu pojawia się wielokrotnie w twórczości Rachmaninowa, zarówno w sensie znaczeniowym (tytuł, tekst), jak i czysto muzycznym, brzmieniowym. Można to interpretować jako wyraz silnego związku kompozytora z rosyjską tradycją kulturową i religijną, w której dzwony odgrywały niezwykle doniosłą rolę. Czteroczęściowe dzieło w swej warstwie tekstowej odnosi się do znaczenia dzwonu w czterech fazach ludzkiego życia: między czasem dzieciństwa a czasem umierania. Egzystencjalny sens poezji, a także ekstatyczny styl całej kompozycji wydaje się inspirowany nie tylko tradycją rodzimą, rosyjską, ale pozostaje także odniesieniem do twórczości Gustawa Mahlera.
Motyw dzwonów, ukazany jednak w bardziej bezpośrednim, ilustracyjnym związku z audiosferą Londynu, pojawia się także w II Symfonii Ralpha Vaughana Williamsa. To niezwykle sugestywne i plastyczne dzieło, barwne, napisane z orkiestracyjnym rozmachem, przywołuje – jak wskazuje odautorski komentarz – nostalgiczne obrazy miasta, z którym jeden z najwybitniejszych kompozytorów angielskich XX wieku czuł się mocno związany.
Robert Losiak
czytaj więcej
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Vasily Petrenko - dyrygent
Mirjam Mesak - sopran
Dmytro Popov - tenor
Andrii Kymach - baryton
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Program:
Ralph Vaughan Williams - II Symfonia Londyńska [46']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - Dzwony op. 35 na sopran, tenor, baryton, chór i orkiestrę [35']
Program koncertu wypełnią dwa dzieła symfoniczne, których porównanie pod wieloma względami wydaje się uzasadnione i interesujące. Napisane zostały dokładnie w tym samym czasie: 1912–1913. Ich twórcy są niemal rówieśnikami, których zaliczyć można by już do pierwszego pokolenia modernistów XX wieku, choć żaden z nich modernistą nie jest. Wywodzą się z różnych kręgów kulturowych, a ich muzyka wykazuje wiele odmienności stylistycznych, poruszając się jednak w obszarze tej samej tradycji późnoromantycznej, której pozostaną wierni w całej swej twórczej drodze.
Dzwony Siergieja Rachmaninowa to rozbudowana w zakresie obsady symfonia-kantata, z udziałem solistów i chóru, do tekstu zaczerpniętego z poematu Dzwony Edgara Alana Poe (w rosyjskim tłumaczeniu). Motyw dzwonu pojawia się wielokrotnie w twórczości Rachmaninowa, zarówno w sensie znaczeniowym (tytuł, tekst), jak i czysto muzycznym, brzmieniowym. Można to interpretować jako wyraz silnego związku kompozytora z rosyjską tradycją kulturową i religijną, w której dzwony odgrywały niezwykle doniosłą rolę. Czteroczęściowe dzieło w swej warstwie tekstowej odnosi się do znaczenia dzwonu w czterech fazach ludzkiego życia: między czasem dzieciństwa a czasem umierania. Egzystencjalny sens poezji, a także ekstatyczny styl całej kompozycji wydaje się inspirowany nie tylko tradycją rodzimą, rosyjską, ale pozostaje także odniesieniem do twórczości Gustawa Mahlera.
Motyw dzwonów, ukazany jednak w bardziej bezpośrednim, ilustracyjnym związku z audiosferą Londynu, pojawia się także w II Symfonii Ralpha Vaughana Williamsa. To niezwykle sugestywne i plastyczne dzieło, barwne, napisane z orkiestracyjnym rozmachem, przywołuje – jak wskazuje odautorski komentarz – nostalgiczne obrazy miasta, z którym jeden z najwybitniejszych kompozytorów angielskich XX wieku czuł się mocno związany.
Robert Losiak
Daty i godziny wydarzeń
Warszawa05.12.202519:30