Warszawa 25.04.2026, g. 18:00
od 37.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament B2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Cornelius Meister - dyrygent
Program:
Anton Bruckner - VIII Symfonia c-moll (wersja z 1890, oprac. Leopold Nowak) [70']
Dzieła Antona Brucknera to jedno z ostatnich i najważniejszych ogniw w procesie wędrówki XIX-wiecznego symfonizmu. W ciągu stulecia symfonia jako gatunek muzyczny powiększa się i rozwija masywnością swego brzmienia, mocą wyrazu emocjonalnego, przekazem treści. Twórczość Brucknera ma swój niepodważalny udział w tym procesie, który opisać można jako ruch w stronę tego, co wzniosłe, uroczyste, ekstatyczne.
Ósma, ostatnia ukończona symfonia, powstała w latach 1884–87, jednak za namową przyjaciół, którzy krytycznie odnieśli się do nadmiernej – nawet jak na styl Brucknera – monumentalności nowego dzieła, kompozytor dokonał znaczących zmian, w związku z czym utwór bywa często wykonywany w wersji z 1890 roku. Pomimo skrótów pozostaje symfonią-gigantem, rozbudowaną zarówno w zakresie formy, jak i obsady. Choć podczas wiedeńskiego prawykonania przyjęta z dystansem, z czasem zyskała opinię symfonii najdojrzalszej, najpełniej wyrażającej mistycyzm swego twórcy. Jego muzyka, jednocześnie wybuchowa i gwałtowna, jak i skupiona, wsparta na hymnicznej, twardej melodyce, na chropawej barwie i gęstym brzmieniu, jest w niejasny sposób ascetyczna i podniosła zarazem. Być może dlatego, że przeniknięta została głęboką religijnością swego twórcy. Jeśli jednak nawet pominiemy kontekst religijny, to i tak pozostanie ona egzystencjalnym wyzwaniem, skierowanym do każdego człowieka.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Cornelius Meister - dyrygent
Program:
Anton Bruckner - VIII Symfonia c-moll (wersja z 1890, oprac. Leopold Nowak) [70']
Dzieła Antona Brucknera to jedno z ostatnich i najważniejszych ogniw w procesie wędrówki XIX-wiecznego symfonizmu. W ciągu stulecia symfonia jako gatunek muzyczny powiększa się i rozwija masywnością swego brzmienia, mocą wyrazu emocjonalnego, przekazem treści. Twórczość Brucknera ma swój niepodważalny udział w tym procesie, który opisać można jako ruch w stronę tego, co wzniosłe, uroczyste, ekstatyczne.
Ósma, ostatnia ukończona symfonia, powstała w latach 1884–87, jednak za namową przyjaciół, którzy krytycznie odnieśli się do nadmiernej – nawet jak na styl Brucknera – monumentalności nowego dzieła, kompozytor dokonał znaczących zmian, w związku z czym utwór bywa często wykonywany w wersji z 1890 roku. Pomimo skrótów pozostaje symfonią-gigantem, rozbudowaną zarówno w zakresie formy, jak i obsady. Choć podczas wiedeńskiego prawykonania przyjęta z dystansem, z czasem zyskała opinię symfonii najdojrzalszej, najpełniej wyrażającej mistycyzm swego twórcy. Jego muzyka, jednocześnie wybuchowa i gwałtowna, jak i skupiona, wsparta na hymnicznej, twardej melodyce, na chropawej barwie i gęstym brzmieniu, jest w niejasny sposób ascetyczna i podniosła zarazem. Być może dlatego, że przeniknięta została głęboką religijnością swego twórcy. Jeśli jednak nawet pominiemy kontekst religijny, to i tak pozostanie ona egzystencjalnym wyzwaniem, skierowanym do każdego człowieka.
Robert Losiak