Warszawa 01.02.2026, g. 18:00
od 116.50 pln
Sala Koncertowa/ recital
Wykonawcy:
Kate Liu - fortepian
Program:
Fryderyk Chopin - Nokturn F-dur op. 15 nr 1 [4']
Fryderyk Chopin - Berceuse Des-dur op. 57 [5']
Fryderyk Chopin - II Sonata fortepianowa b-moll op. 35 [23']
przerwa [20']
Robert Schumann - Kreisleriana op. 16 [30']
Robert Schumann - Arabeska C-dur op. 18 [7']
Kate Liu należy do najlepiej zapamiętanych przez warszawską publiczność uczestniczek Konkursu Chopinowskiego z 2015 roku. Regularnie powraca na estradę, na której wywalczyła III nagrodę. Zapadła w pamięć jako pianistka, której interpretacje odznaczają się szczególną delikatnością i intymnością. Tym razem zaprezentuje się w programie złożonym z utworów dwóch zaprzyjaźnionych geniuszy wczesnego romantyzmu. Fryderyk Chopin i Robert Schumann współtworzyli oblicze ówczesnej pianistyki – zarówno jako kompozytorzy, jak i wykonawcy, a także – w przypadku Schumanna – poprzez krytykę muzyczną.
Z dorobku Chopina artystka wybrała dwie miniatury oraz rozbudowaną formę cykliczną. Na początek zabrzmi wydany w 1833 roku Nokturn F-dur o repryzowej budowie, pełen dramatycznych kontrastów. Następnie usłyszymy jedną z najczulszych kompozycji polskiego twórcy – Berceuse Des-dur, arabeskową miniaturę w formie wariacji na tle kołysankowego akompaniamentu w lewej ręce. Chopinowską część recitalu zakończy Sonata b-moll, zawierająca słynny Marsz żałobny oraz zagadkowy finał, który – wyjątkowo – nie znalazł uznania u zaprzyjaźnionego z Chopinem Schumanna.
O serdecznej relacji między obu kompozytorami świadczą m.in. dedykowane sobie wzajemnie utwory. Przykładem jest Kreisleriana op. 16 – cykl utworów Schumanna zainspirowanych postacią ekscentrycznego kapelmistrza Johanna Kreislera, stworzoną przez E.T.A. Hoffmanna. Kobiecą delikatnością kierować się miał Schumann – jak sam przyznawał w korespondencji – pisząc pełną wdzięku Arabeskę C-dur, która zamknie recital Kate Liu w Warszawie.
Bartłomiej Gembicki
Wykonawcy:
Kate Liu - fortepian
Program:
Fryderyk Chopin - Nokturn F-dur op. 15 nr 1 [4']
Fryderyk Chopin - Berceuse Des-dur op. 57 [5']
Fryderyk Chopin - II Sonata fortepianowa b-moll op. 35 [23']
przerwa [20']
Robert Schumann - Kreisleriana op. 16 [30']
Robert Schumann - Arabeska C-dur op. 18 [7']
Kate Liu należy do najlepiej zapamiętanych przez warszawską publiczność uczestniczek Konkursu Chopinowskiego z 2015 roku. Regularnie powraca na estradę, na której wywalczyła III nagrodę. Zapadła w pamięć jako pianistka, której interpretacje odznaczają się szczególną delikatnością i intymnością. Tym razem zaprezentuje się w programie złożonym z utworów dwóch zaprzyjaźnionych geniuszy wczesnego romantyzmu. Fryderyk Chopin i Robert Schumann współtworzyli oblicze ówczesnej pianistyki – zarówno jako kompozytorzy, jak i wykonawcy, a także – w przypadku Schumanna – poprzez krytykę muzyczną.
Z dorobku Chopina artystka wybrała dwie miniatury oraz rozbudowaną formę cykliczną. Na początek zabrzmi wydany w 1833 roku Nokturn F-dur o repryzowej budowie, pełen dramatycznych kontrastów. Następnie usłyszymy jedną z najczulszych kompozycji polskiego twórcy – Berceuse Des-dur, arabeskową miniaturę w formie wariacji na tle kołysankowego akompaniamentu w lewej ręce. Chopinowską część recitalu zakończy Sonata b-moll, zawierająca słynny Marsz żałobny oraz zagadkowy finał, który – wyjątkowo – nie znalazł uznania u zaprzyjaźnionego z Chopinem Schumanna.
O serdecznej relacji między obu kompozytorami świadczą m.in. dedykowane sobie wzajemnie utwory. Przykładem jest Kreisleriana op. 16 – cykl utworów Schumanna zainspirowanych postacią ekscentrycznego kapelmistrza Johanna Kreislera, stworzoną przez E.T.A. Hoffmanna. Kobiecą delikatnością kierować się miał Schumann – jak sam przyznawał w korespondencji – pisząc pełną wdzięku Arabeskę C-dur, która zamknie recital Kate Liu w Warszawie.
Bartłomiej Gembicki
Warszawa 03.02.2026, g. 19:00
od 40.50 pln
Sala Kameralna/ abonament SMP
Wykonawcy:
Giardino di Delizie:
Ewa Anna Augustynowicz - skrzypce barokowe
Valeria Caponnetto - skrzypce barokowe
Giorgia Zanin - teorba
Agnieszka Oszańca - wiolonczela
Lilianna Stawarz - klawesyn
Program:
Kaspar Förster (młodszy) - Sonata „La Sidon” [10']
Adam Jarzębski - Berlinesa [4']
Adam Jarzębski - Chromatica na 2 skrzypiec, gambę i basso continuo [3']
Stanisław Sylwester Szarzyński - Sonata na dwoje skrzypiec i basso continuo [10']
Mikołaj Zieleński - Fantasia nr 2 [3']
Adam Jarzębski - Cantate Domino [7']
Kaspar Förster (młodszy) - Sonata à 3 „La Pazza” [7']
Marcin Mielczewski - Canzon prima na 2 skrzypiec i basso continuo [9']
Scena Muzyki Polskiej to program artystyczny realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Narodową, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Prezentujemy polskich artystów i polską twórczość kompozytorską – szczególnie tę mniej obecną w codziennym życiu koncertowym. Pragniemy promować wykonawstwo muzyki polskiej, inspirować muzyków do sięgania po ten repertuar oraz zainteresować słuchaczy szeroko rozumianą polską twórczością muzyczną. Do programu mogą przystąpić instrumentaliści i wokaliści, soliści i zespoły kameralne. Wyłonione w trybie konkursowym programy z muzyką polską będą prezentowane w Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej, a także w innych instytucjach koncertowych w Polsce.
Wykonawcy:
Giardino di Delizie:
Ewa Anna Augustynowicz - skrzypce barokowe
Valeria Caponnetto - skrzypce barokowe
Giorgia Zanin - teorba
Agnieszka Oszańca - wiolonczela
Lilianna Stawarz - klawesyn
Program:
Kaspar Förster (młodszy) - Sonata „La Sidon” [10']
Adam Jarzębski - Berlinesa [4']
Adam Jarzębski - Chromatica na 2 skrzypiec, gambę i basso continuo [3']
Stanisław Sylwester Szarzyński - Sonata na dwoje skrzypiec i basso continuo [10']
Mikołaj Zieleński - Fantasia nr 2 [3']
Adam Jarzębski - Cantate Domino [7']
Kaspar Förster (młodszy) - Sonata à 3 „La Pazza” [7']
Marcin Mielczewski - Canzon prima na 2 skrzypiec i basso continuo [9']
Scena Muzyki Polskiej to program artystyczny realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Narodową, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Prezentujemy polskich artystów i polską twórczość kompozytorską – szczególnie tę mniej obecną w codziennym życiu koncertowym. Pragniemy promować wykonawstwo muzyki polskiej, inspirować muzyków do sięgania po ten repertuar oraz zainteresować słuchaczy szeroko rozumianą polską twórczością muzyczną. Do programu mogą przystąpić instrumentaliści i wokaliści, soliści i zespoły kameralne. Wyłonione w trybie konkursowym programy z muzyką polską będą prezentowane w Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej, a także w innych instytucjach koncertowych w Polsce.
Warszawa 06.02.2026, g. 19:30
od 37.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament C1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Paweł Przytocki - dyrygent
Jakub Jakowicz - skrzypce
Program:
Aleksander Tansman - Wariacje na temat Frescobaldiego [12']
Karol Szymanowski - II Koncert skrzypcowy op. 61 [21']
przerwa [20']
Béla Bartók - Koncert na orkiestrę [36']
Wariacje na temat Frescobaldiego Aleksander Tansman skomponował w 1937 roku na orkiestrę symfoniczną; kilka lat później, wobec dużego sukcesu dzieła, powstała także wersja smyczkowa. Utwór podtrzymuje charakterystyczny dla kompozytora idiom neostylistyczny, charakteryzuje się prostotą i czytelnością języka. Piękny temat barokowego mistrza Girolama Frescobaldiego uzyskuje tu godną oprawę w szlachetnie przeprowadzonej formie wariacji. Brzmi łagodnie, dostojnie i melancholijnie zarazem, a melancholia ta wydaje się wynikać nie tylko z kształtu melodii tematu, ale też mglistych wspomnień odległej epoki, jakie dzieło przywołuje.
Karol Szymanowski z upodobaniem sięgał w swej twórczości do muzyki skrzypcowej i zapewne wpływ na to miała przyjaźń z wybitnym wirtuozem Pawłem Kochańskim, ale może przede wszystkim nadzwyczajna wrażliwość dźwiękowa kompozytora, który brzmienie skrzypiec potrafił kształtować zarówno w ulotne orientalne arabeski, jak i szorstkie frazy muzyki podhalańskiej. II Koncert skrzypcowy, napisany w 1933 roku z inspiracji Kochańskiego, odwołuje się do folklorystycznych fascynacji Mistrza z Atmy. Podhalański koloryt nie jest tu jednak tak żywiołowo ekspresyjny, lecz bardziej powściągliwy, nasycony liryzmem, a miejscami nawet zadumą.
Koncert na orkiestrę z 1943 roku to jedno z ostatnich, a zarazem najważniejszych dokonań w dorobku wybitnego modernisty XX wieku, jakim był Béla Bartók. Jak wskazuje tytuł, koncepcja dzieła odwołuje się do zasady koncertu instrumentalnego, w której pojedynczym instrumentom lub grupom kompozytor powierza kolejno epizody solistyczne, kontrastowo zestawiając je z brzmieniem całej orkiestry. Pomimo rozbudowanego zespołu wykonawczego, twórca rzadko posługuje się masywnym tutti; utwór jest dzięki temu przejrzysty i czytelny w swej konstrukcji, a jednocześnie bardzo zróżnicowany wyrazowo.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Paweł Przytocki - dyrygent
Jakub Jakowicz - skrzypce
Program:
Aleksander Tansman - Wariacje na temat Frescobaldiego [12']
Karol Szymanowski - II Koncert skrzypcowy op. 61 [21']
przerwa [20']
Béla Bartók - Koncert na orkiestrę [36']
Wariacje na temat Frescobaldiego Aleksander Tansman skomponował w 1937 roku na orkiestrę symfoniczną; kilka lat później, wobec dużego sukcesu dzieła, powstała także wersja smyczkowa. Utwór podtrzymuje charakterystyczny dla kompozytora idiom neostylistyczny, charakteryzuje się prostotą i czytelnością języka. Piękny temat barokowego mistrza Girolama Frescobaldiego uzyskuje tu godną oprawę w szlachetnie przeprowadzonej formie wariacji. Brzmi łagodnie, dostojnie i melancholijnie zarazem, a melancholia ta wydaje się wynikać nie tylko z kształtu melodii tematu, ale też mglistych wspomnień odległej epoki, jakie dzieło przywołuje.
Karol Szymanowski z upodobaniem sięgał w swej twórczości do muzyki skrzypcowej i zapewne wpływ na to miała przyjaźń z wybitnym wirtuozem Pawłem Kochańskim, ale może przede wszystkim nadzwyczajna wrażliwość dźwiękowa kompozytora, który brzmienie skrzypiec potrafił kształtować zarówno w ulotne orientalne arabeski, jak i szorstkie frazy muzyki podhalańskiej. II Koncert skrzypcowy, napisany w 1933 roku z inspiracji Kochańskiego, odwołuje się do folklorystycznych fascynacji Mistrza z Atmy. Podhalański koloryt nie jest tu jednak tak żywiołowo ekspresyjny, lecz bardziej powściągliwy, nasycony liryzmem, a miejscami nawet zadumą.
Koncert na orkiestrę z 1943 roku to jedno z ostatnich, a zarazem najważniejszych dokonań w dorobku wybitnego modernisty XX wieku, jakim był Béla Bartók. Jak wskazuje tytuł, koncepcja dzieła odwołuje się do zasady koncertu instrumentalnego, w której pojedynczym instrumentom lub grupom kompozytor powierza kolejno epizody solistyczne, kontrastowo zestawiając je z brzmieniem całej orkiestry. Pomimo rozbudowanego zespołu wykonawczego, twórca rzadko posługuje się masywnym tutti; utwór jest dzięki temu przejrzysty i czytelny w swej konstrukcji, a jednocześnie bardzo zróżnicowany wyrazowo.
Robert Losiak
Warszawa 08.02.2026, g. 11:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Dm2/ dzieci młodsze, 3-6 lat
Wykonawcy:
Nemesis Quartet:
Łukasz Dyczko - saksofon sopranowy
Oskar Rzążewski - saksofon altowy
Karol Mastalerz - saksofon tenorowy
Wojciech Chałupka - saksofon barytonowy
Zespół wokalny Alla Vienna:
Justyna Zientala - sopran
Klaudia Kosik - sopran
Olga Maroszek - alt
Aleksandra Hawro-Łyko - alt
Krzysztof Lachman - tenor
Piotr Wieczorek - tenor
Piotr Chłopicki - bas
Adrian Łęczycki - bas
Rafał Wiecha - dyrygent
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
FeNek znów zaprasza Was w podróż – do stacji Filharmonia właśnie zjechał z nutowego toru Muzyczny Express. W każdym wagonie czekają na pasażerów niespodzianki. W jednym mieszczą się kufry i paki z instrumentami, w drugim stosy nut i partytur, a w trzecim mnóstwo melodii, rytmów i współbrzmień. Wagonów jest dużo więcej, a i niespodzianek co niemiara. Na czas podróży FeNek założy konduktorską czapkę i poprowadzi nas do ostatniej stacji – wielkiego finału. Jeśli chcecie, tak jak lisek, poczuć pociąg do muzyki, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch papierowych rurek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie papierowe rurki.
Wykonawcy:
Nemesis Quartet:
Łukasz Dyczko - saksofon sopranowy
Oskar Rzążewski - saksofon altowy
Karol Mastalerz - saksofon tenorowy
Wojciech Chałupka - saksofon barytonowy
Zespół wokalny Alla Vienna:
Justyna Zientala - sopran
Klaudia Kosik - sopran
Olga Maroszek - alt
Aleksandra Hawro-Łyko - alt
Krzysztof Lachman - tenor
Piotr Wieczorek - tenor
Piotr Chłopicki - bas
Adrian Łęczycki - bas
Rafał Wiecha - dyrygent
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
FeNek znów zaprasza Was w podróż – do stacji Filharmonia właśnie zjechał z nutowego toru Muzyczny Express. W każdym wagonie czekają na pasażerów niespodzianki. W jednym mieszczą się kufry i paki z instrumentami, w drugim stosy nut i partytur, a w trzecim mnóstwo melodii, rytmów i współbrzmień. Wagonów jest dużo więcej, a i niespodzianek co niemiara. Na czas podróży FeNek założy konduktorską czapkę i poprowadzi nas do ostatniej stacji – wielkiego finału. Jeśli chcecie, tak jak lisek, poczuć pociąg do muzyki, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch papierowych rurek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie papierowe rurki.
Warszawa 08.02.2026, g. 14:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Ds2/ dzieci starsze, 7-12 lat
Wykonawcy:
Nemesis Quartet:
Łukasz Dyczko - saksofon sopranowy
Oskar Rzążewski - saksofon altowy
Karol Mastalerz - saksofon tenorowy
Wojciech Chałupka - saksofon barytonowy
Zespół wokalny Alla Vienna:
Justyna Zientala - sopran
Klaudia Kosik - sopran
Olga Maroszek - alt
Aleksandra Hawro-Łyko - alt
Krzysztof Lachman - tenor
Piotr Wieczorek - tenor
Piotr Chłopicki - bas
Adrian Łęczycki - bas
Rafał Wiecha - dyrygent
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
FeNek znów zaprasza Was w podróż – do stacji Filharmonia właśnie zjechał z nutowego toru Muzyczny Express. W każdym wagonie czekają na pasażerów niespodzianki. W jednym mieszczą się kufry i paki z instrumentami, w drugim stosy nut i partytur, a w trzecim mnóstwo melodii, rytmów i współbrzmień. Wagonów jest dużo więcej, a i niespodzianek co niemiara. Na czas podróży FeNek założy konduktorską czapkę i poprowadzi nas do ostatniej stacji – wielkiego finału. Jeśli chcecie, tak jak lisek, poczuć pociąg do muzyki, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch papierowych rurek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie papierowe rurki.
Wykonawcy:
Nemesis Quartet:
Łukasz Dyczko - saksofon sopranowy
Oskar Rzążewski - saksofon altowy
Karol Mastalerz - saksofon tenorowy
Wojciech Chałupka - saksofon barytonowy
Zespół wokalny Alla Vienna:
Justyna Zientala - sopran
Klaudia Kosik - sopran
Olga Maroszek - alt
Aleksandra Hawro-Łyko - alt
Krzysztof Lachman - tenor
Piotr Wieczorek - tenor
Piotr Chłopicki - bas
Adrian Łęczycki - bas
Rafał Wiecha - dyrygent
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
FeNek znów zaprasza Was w podróż – do stacji Filharmonia właśnie zjechał z nutowego toru Muzyczny Express. W każdym wagonie czekają na pasażerów niespodzianki. W jednym mieszczą się kufry i paki z instrumentami, w drugim stosy nut i partytur, a w trzecim mnóstwo melodii, rytmów i współbrzmień. Wagonów jest dużo więcej, a i niespodzianek co niemiara. Na czas podróży FeNek założy konduktorską czapkę i poprowadzi nas do ostatniej stacji – wielkiego finału. Jeśli chcecie, tak jak lisek, poczuć pociąg do muzyki, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch papierowych rurek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie papierowe rurki.
Warszawa 13.02.2026, g. 19:30
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament B1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Chór Męski Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku
Chór Męski Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Ingo Metzmacher - dyrygent
Adam Kośmieja - fortepian
Augustin Viard - fale Martenota
Adam Palka - bas
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Violetta Bielecka - kierownik Chóru OiFP
Artur Koza - chórmistrz Chóru Filharmonii Łódzkiej
Program:
Olivier Messiaen - Trzy małe liturgie o Obecności Bożej [34']
przerwa [20']
Dmitrij Szostakowicz - XIII Symfonia b-moll op. 113 „Babi Jar” [60']
Prezentowane podczas koncertu dwa wybitne dzieła wokalno-instrumentalne łączy zbliżony czas powstania (1944 i 1962 rok) oraz szczególnie ważne i w obu przypadkach bardzo indywidualne znaczenie ich twórców w historii muzyki XX wieku. Radykalnie różni zaś język dźwiękowy, a także kontekst ideowy i estetyczny, do którego nawiązują obaj kompozytorzy.
Trzy małe liturgie o Obecności Bożej to dzieło w szerokim sensie religijne, wywiedzione z głębokiej, osobistej wiary Oliviera Messiaena. Utwór, oparty na własnych tekstach kompozytora, jest kontemplacją wyobrażenia Bożej Obecności: w człowieku, w świecie stworzonym, w Bogu samym. Przeznaczony na bardzo nietypową obsadę wykonawczą, zadziwia i przykuwa uwagę przede wszystkim swym brzmieniem (pastelowym, świetlistym, ulotnym), a także bogatą, skomplikowaną fakturą. Emanuje aurą mistycznego spokoju, medytacji, wewnętrznej ciszy.
Kanwą ideową dla powstania XIII Symfonii „Babi Jar” Dmitrija Szostakowicza były tragiczne wydarzenia masowego mordu ludności żydowskiej przez nazistów w wąwozie Babi Jar pod Kijowem w 1941 roku, opisane w wierszu Jewgienija Jewtuszenki. Dzieło Szostakowicza wykorzystuje także inne utwory rosyjskiego poety, zawierające odniesienia do życia codziennego w powojennej rzeczywistości radzieckiej. Dramatyczny i monumentalny charakter Symfonii, nie stroniącej też od groteski, kompozytor osiągnął poprzez zastosowanie zarówno masywnego brzmienia orkiestrowego, jak i – przede wszystkim – obsady wokalnej, nawiązującej do tradycji muzyki cerkiewnej (głos basowy i chór męski).
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Chór Męski Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku
Chór Męski Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Ingo Metzmacher - dyrygent
Adam Kośmieja - fortepian
Augustin Viard - fale Martenota
Adam Palka - bas
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Violetta Bielecka - kierownik Chóru OiFP
Artur Koza - chórmistrz Chóru Filharmonii Łódzkiej
Program:
Olivier Messiaen - Trzy małe liturgie o Obecności Bożej [34']
przerwa [20']
Dmitrij Szostakowicz - XIII Symfonia b-moll op. 113 „Babi Jar” [60']
Prezentowane podczas koncertu dwa wybitne dzieła wokalno-instrumentalne łączy zbliżony czas powstania (1944 i 1962 rok) oraz szczególnie ważne i w obu przypadkach bardzo indywidualne znaczenie ich twórców w historii muzyki XX wieku. Radykalnie różni zaś język dźwiękowy, a także kontekst ideowy i estetyczny, do którego nawiązują obaj kompozytorzy.
Trzy małe liturgie o Obecności Bożej to dzieło w szerokim sensie religijne, wywiedzione z głębokiej, osobistej wiary Oliviera Messiaena. Utwór, oparty na własnych tekstach kompozytora, jest kontemplacją wyobrażenia Bożej Obecności: w człowieku, w świecie stworzonym, w Bogu samym. Przeznaczony na bardzo nietypową obsadę wykonawczą, zadziwia i przykuwa uwagę przede wszystkim swym brzmieniem (pastelowym, świetlistym, ulotnym), a także bogatą, skomplikowaną fakturą. Emanuje aurą mistycznego spokoju, medytacji, wewnętrznej ciszy.
Kanwą ideową dla powstania XIII Symfonii „Babi Jar” Dmitrija Szostakowicza były tragiczne wydarzenia masowego mordu ludności żydowskiej przez nazistów w wąwozie Babi Jar pod Kijowem w 1941 roku, opisane w wierszu Jewgienija Jewtuszenki. Dzieło Szostakowicza wykorzystuje także inne utwory rosyjskiego poety, zawierające odniesienia do życia codziennego w powojennej rzeczywistości radzieckiej. Dramatyczny i monumentalny charakter Symfonii, nie stroniącej też od groteski, kompozytor osiągnął poprzez zastosowanie zarówno masywnego brzmienia orkiestrowego, jak i – przede wszystkim – obsady wokalnej, nawiązującej do tradycji muzyki cerkiewnej (głos basowy i chór męski).
Robert Losiak
Warszawa 14.02.2026, g. 18:00
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament B2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Chór Męski Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku
Chór Męski Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Ingo Metzmacher - dyrygent
Adam Kośmieja - fortepian
Augustin Viard - fale Martenota
Adam Palka - bas
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Violetta Bielecka - kierownik Chóru OiFP
Artur Koza - chórmistrz Chóru Filharmonii Łódzkiej
Program:
Olivier Messiaen - Trzy małe liturgie o Obecności Bożej [34']
przerwa [20']
Dmitrij Szostakowicz - XIII Symfonia b-moll op. 113 „Babi Jar” [60']
Prezentowane podczas koncertu dwa wybitne dzieła wokalno-instrumentalne łączy zbliżony czas powstania (1944 i 1962 rok) oraz szczególnie ważne i w obu przypadkach bardzo indywidualne znaczenie ich twórców w historii muzyki XX wieku. Radykalnie różni zaś język dźwiękowy, a także kontekst ideowy i estetyczny, do którego nawiązują obaj kompozytorzy.
Trzy małe liturgie o Obecności Bożej to dzieło w szerokim sensie religijne, wywiedzione z głębokiej, osobistej wiary Oliviera Messiaena. Utwór, oparty na własnych tekstach kompozytora, jest kontemplacją wyobrażenia Bożej Obecności: w człowieku, w świecie stworzonym, w Bogu samym. Przeznaczony na bardzo nietypową obsadę wykonawczą, zadziwia i przykuwa uwagę przede wszystkim swym brzmieniem (pastelowym, świetlistym, ulotnym), a także bogatą, skomplikowaną fakturą. Emanuje aurą mistycznego spokoju, medytacji, wewnętrznej ciszy.
Kanwą ideową dla powstania XIII Symfonii „Babi Jar” Dmitrija Szostakowicza były tragiczne wydarzenia masowego mordu ludności żydowskiej przez nazistów w wąwozie Babi Jar pod Kijowem w 1941 roku, opisane w wierszu Jewgienija Jewtuszenki. Dzieło Szostakowicza wykorzystuje także inne utwory rosyjskiego poety, zawierające odniesienia do życia codziennego w powojennej rzeczywistości radzieckiej. Dramatyczny i monumentalny charakter Symfonii, nie stroniącej też od groteski, kompozytor osiągnął poprzez zastosowanie zarówno masywnego brzmienia orkiestrowego, jak i – przede wszystkim – obsady wokalnej, nawiązującej do tradycji muzyki cerkiewnej (głos basowy i chór męski).
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Chór Męski Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku
Chór Męski Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina
Ingo Metzmacher - dyrygent
Adam Kośmieja - fortepian
Augustin Viard - fale Martenota
Adam Palka - bas
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Violetta Bielecka - kierownik Chóru OiFP
Artur Koza - chórmistrz Chóru Filharmonii Łódzkiej
Program:
Olivier Messiaen - Trzy małe liturgie o Obecności Bożej [34']
przerwa [20']
Dmitrij Szostakowicz - XIII Symfonia b-moll op. 113 „Babi Jar” [60']
Prezentowane podczas koncertu dwa wybitne dzieła wokalno-instrumentalne łączy zbliżony czas powstania (1944 i 1962 rok) oraz szczególnie ważne i w obu przypadkach bardzo indywidualne znaczenie ich twórców w historii muzyki XX wieku. Radykalnie różni zaś język dźwiękowy, a także kontekst ideowy i estetyczny, do którego nawiązują obaj kompozytorzy.
Trzy małe liturgie o Obecności Bożej to dzieło w szerokim sensie religijne, wywiedzione z głębokiej, osobistej wiary Oliviera Messiaena. Utwór, oparty na własnych tekstach kompozytora, jest kontemplacją wyobrażenia Bożej Obecności: w człowieku, w świecie stworzonym, w Bogu samym. Przeznaczony na bardzo nietypową obsadę wykonawczą, zadziwia i przykuwa uwagę przede wszystkim swym brzmieniem (pastelowym, świetlistym, ulotnym), a także bogatą, skomplikowaną fakturą. Emanuje aurą mistycznego spokoju, medytacji, wewnętrznej ciszy.
Kanwą ideową dla powstania XIII Symfonii „Babi Jar” Dmitrija Szostakowicza były tragiczne wydarzenia masowego mordu ludności żydowskiej przez nazistów w wąwozie Babi Jar pod Kijowem w 1941 roku, opisane w wierszu Jewgienija Jewtuszenki. Dzieło Szostakowicza wykorzystuje także inne utwory rosyjskiego poety, zawierające odniesienia do życia codziennego w powojennej rzeczywistości radzieckiej. Dramatyczny i monumentalny charakter Symfonii, nie stroniącej też od groteski, kompozytor osiągnął poprzez zastosowanie zarówno masywnego brzmienia orkiestrowego, jak i – przede wszystkim – obsady wokalnej, nawiązującej do tradycji muzyki cerkiewnej (głos basowy i chór męski).
Robert Losiak
Warszawa 15.02.2026, g. 11:00
od 48.00 pln
Sala Kameralna/ abonament Pm2/ dzieci młodsze, 3-6 lat
Wykonawcy:
Cezary Nowak - aktor
Rafał Grząka - akordeon
Radosław Mysłek - perkusja
Piotr Lusawa - fortepian
Jarosław Praszczałek - scenariusz i prowadzenie
Czy smak może być inspiracją dla poezji? Aby się o tym przekonać przyjdźcie do naszej tajemniczej i niezwykle muzykalnej kuchni pełnej smakowitych historii opowiedzianych dźwiękami i słowami. Znajdziecie w niej spory talerz, ogromny rondel, a także różnorodne mieszadła – pałeczki, miotełki, szczypce i ubijaki. Nie może też zabraknąć kociołka, w którym będziemy tworzyć pyszne potrawy złożone z kęsów poetyckich opowieści i dźwiękowych przypraw dodających aromatu.
Wykonawcy:
Cezary Nowak - aktor
Rafał Grząka - akordeon
Radosław Mysłek - perkusja
Piotr Lusawa - fortepian
Jarosław Praszczałek - scenariusz i prowadzenie
Czy smak może być inspiracją dla poezji? Aby się o tym przekonać przyjdźcie do naszej tajemniczej i niezwykle muzykalnej kuchni pełnej smakowitych historii opowiedzianych dźwiękami i słowami. Znajdziecie w niej spory talerz, ogromny rondel, a także różnorodne mieszadła – pałeczki, miotełki, szczypce i ubijaki. Nie może też zabraknąć kociołka, w którym będziemy tworzyć pyszne potrawy złożone z kęsów poetyckich opowieści i dźwiękowych przypraw dodających aromatu.
Warszawa 15.02.2026, g. 14:00
od 48.00 pln
Sala Kameralna/ abonament Ps2/ dzieci starsze, 7-12 lat
Wykonawcy:
Cezary Nowak - aktor
Rafał Grząka - akordeon
Radosław Mysłek - perkusja
Piotr Lusawa - fortepian
Jarosław Praszczałek - scenariusz i prowadzenie
Czy smak może być inspiracją dla poezji? Aby się o tym przekonać przyjdźcie do naszej tajemniczej i niezwykle muzykalnej kuchni pełnej smakowitych historii opowiedzianych dźwiękami i słowami. Znajdziecie w niej spory talerz, ogromny rondel, a także różnorodne mieszadła – pałeczki, miotełki, szczypce i ubijaki. Nie może też zabraknąć kociołka, w którym będziemy tworzyć pyszne potrawy złożone z kęsów poetyckich opowieści i dźwiękowych przypraw dodających aromatu.
Wykonawcy:
Cezary Nowak - aktor
Rafał Grząka - akordeon
Radosław Mysłek - perkusja
Piotr Lusawa - fortepian
Jarosław Praszczałek - scenariusz i prowadzenie
Czy smak może być inspiracją dla poezji? Aby się o tym przekonać przyjdźcie do naszej tajemniczej i niezwykle muzykalnej kuchni pełnej smakowitych historii opowiedzianych dźwiękami i słowami. Znajdziecie w niej spory talerz, ogromny rondel, a także różnorodne mieszadła – pałeczki, miotełki, szczypce i ubijaki. Nie może też zabraknąć kociołka, w którym będziemy tworzyć pyszne potrawy złożone z kęsów poetyckich opowieści i dźwiękowych przypraw dodających aromatu.
Warszawa 17.02.2026, g. 19:00
od 46.00 pln
Sala kameralna/ abonament K1
Wykonawcy:
Aleksandra Orłowska - sopran
Zuzanna Nalewajek - sopran
Piotr Buszewski - tenor
Hubert Zapiór - baryton
Anna Marchwińska - fortepian
Program:
Gioachino Rossini - wybrane utwory ze zbiorów Soirées musicales (Wieczory muzyczne) i Péchés de vieillesse (Grzechy starości)
Po wystawieniu na początku sierpnia 1829 roku w paryskiej Operze Wilhelma Tella, niespełna czterdziestoletni Gioachino Rossini stracił zainteresowanie kontynuowaniem twórczości operowej. Biografowie doszukiwali się różnych przyczyn tej zaskakującej decyzji, wspominając nawet o możliwym wypaleniu czy depresji. Nie należy jednak zapominać o tym, że Rossini w latach 1830–1868 nie porzucił całkowicie działalności kompozytorskiej. Zwrócił się jednak wówczas w stronę muzyki religijnej (Stabat Mater, Petite messe solennelle), a także zajął się kompletowaniem zbiorów drobnych utworów. Znalazły się wśród nich pochodzące z pierwszej połowy lat trzydziestych Soirées musicales (Wieczory muzyczne), które obejmowały dwanaście pieśni przeznaczonych na głos solowy lub duet wokalny z fortepianem oraz znacznie pojemniejszy, bo złożony z czternastu woluminów zbiór Péchés de vieillesse (Grzechy starości), zawierający 150 utworów, zarówno wokalnych, kameralnych, jak i fortepianowych. Zamieszkujący w swojej podparyskiej rezydencji w Passy autor Cyrulika sewilskiego stał się zresztą żywą legendą, która skupiała wokół siebie liczne grono złożone z czołowych przedstawicieli francuskiego i europejskiego środowiska muzycznego oraz włoskiej emigracji artystycznej. W trakcie organizowanych w jego salonie „muzycznych sobót”, po wystawnej kolacji, goście Rossiniego godzinami dyskutowali o sztuce i przysłuchiwali się koncertom, podczas których swojej prapremiery doczekała się nie tylko Petite messe solennelle, ale także wiele spośród Rossiniowskich Grzechów starości. Wieczór w Filharmonii będzie zatem próbą wskrzeszenia niepowtarzalnej atmosfery muzycznego salonu w Passy.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Aleksandra Orłowska - sopran
Zuzanna Nalewajek - sopran
Piotr Buszewski - tenor
Hubert Zapiór - baryton
Anna Marchwińska - fortepian
Program:
Gioachino Rossini - wybrane utwory ze zbiorów Soirées musicales (Wieczory muzyczne) i Péchés de vieillesse (Grzechy starości)
Po wystawieniu na początku sierpnia 1829 roku w paryskiej Operze Wilhelma Tella, niespełna czterdziestoletni Gioachino Rossini stracił zainteresowanie kontynuowaniem twórczości operowej. Biografowie doszukiwali się różnych przyczyn tej zaskakującej decyzji, wspominając nawet o możliwym wypaleniu czy depresji. Nie należy jednak zapominać o tym, że Rossini w latach 1830–1868 nie porzucił całkowicie działalności kompozytorskiej. Zwrócił się jednak wówczas w stronę muzyki religijnej (Stabat Mater, Petite messe solennelle), a także zajął się kompletowaniem zbiorów drobnych utworów. Znalazły się wśród nich pochodzące z pierwszej połowy lat trzydziestych Soirées musicales (Wieczory muzyczne), które obejmowały dwanaście pieśni przeznaczonych na głos solowy lub duet wokalny z fortepianem oraz znacznie pojemniejszy, bo złożony z czternastu woluminów zbiór Péchés de vieillesse (Grzechy starości), zawierający 150 utworów, zarówno wokalnych, kameralnych, jak i fortepianowych. Zamieszkujący w swojej podparyskiej rezydencji w Passy autor Cyrulika sewilskiego stał się zresztą żywą legendą, która skupiała wokół siebie liczne grono złożone z czołowych przedstawicieli francuskiego i europejskiego środowiska muzycznego oraz włoskiej emigracji artystycznej. W trakcie organizowanych w jego salonie „muzycznych sobót”, po wystawnej kolacji, goście Rossiniego godzinami dyskutowali o sztuce i przysłuchiwali się koncertom, podczas których swojej prapremiery doczekała się nie tylko Petite messe solennelle, ale także wiele spośród Rossiniowskich Grzechów starości. Wieczór w Filharmonii będzie zatem próbą wskrzeszenia niepowtarzalnej atmosfery muzycznego salonu w Passy.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 19.02.2026, g. 19:00
od 48.00 pln
Sala Koncertowa (parter)/ abonament KCz
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
Warszawa 20.02.2026, g. 19:30
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament/ A1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
przerwa [20']
Karl Goldmark - I Symfonia Es-dur Wiejskie wesele op. 26 [44']
Dzięki najsłynniejszemu z walców Johanna Straussa syna Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 przeniesiemy się najpierw do stolicy Austrii końca lat sześćdziesiątych XIX wieku i pogrążymy na moment w atmosferze słynnych balów karnawałowych.
Niespokrewniony z mistrzem muzyki tanecznej, ale noszący to samo nazwisko Richard Strauss swoje największe sukcesy osiągnął jako kompozytor operowy. Chociaż europejską renomę zdobywał na początku XX wieku jako twórca krwawych muzycznych tragedii, Salome i Elektry, szczerą sympatię publiczności zjednały mu dopiero opery komiczne, takie jak Kawaler srebrnej róży i wystawiona na początku lat trzydziestych Arabella. Muzyczną wizytówką tego ostatniego dzieła staną się wybrane do programu najpiękniejsze jego fragmenty: sopranowo-barytonowy duet Arabelli i Mandryki z II aktu Sie woll’n mich heireten, aria Arabelli z I aktu Mein Elemer!, wstęp orkiestrowy do III aktu oraz scena zamykająca dzieło Das war sehr gut, Mandryka.
Za swoją pięcioczęściową I Symfonię Es-dur „Wiejskie wesele” op. 26 (wykonaną po raz pierwszy na początku marca 1876 roku w Wiedniu pod dyrekcją Hansa Richtera) Karl Goldmark otrzymał pochwały od samego Johannesa Brahmsa, który uznał, że dzieło jest pod każdym względem doskonałe i porównał je do Minerwy wychodzącej z głowy Jupitera. Programowe tytuły poszczególnych ustępów wskazywać mogą na suitowy układ całości i skłaniać słuchaczy do odtwarzania w wyobraźni przebiegu zasugerowanych w tytule utworu uroczystości (Marsz weselny, Pieśń panny młodej, Serenada, W ogrodzie, Taniec). Goldmark od pierwszych taktów ujawnia jednak wysoki kunszt swojego kompozytorskiego rzemiosła, realizując iście mozartowski ideał muzycznego piękna, niemający w istocie wiele wspólnego z estetyką neoromantyczną. Za ukłon w stronę dziedzictwa wiedeńskich klasyków uznać można zwłaszcza część I, której kompozytor nadał formę wariacji.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
przerwa [20']
Karl Goldmark - I Symfonia Es-dur Wiejskie wesele op. 26 [44']
Dzięki najsłynniejszemu z walców Johanna Straussa syna Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 przeniesiemy się najpierw do stolicy Austrii końca lat sześćdziesiątych XIX wieku i pogrążymy na moment w atmosferze słynnych balów karnawałowych.
Niespokrewniony z mistrzem muzyki tanecznej, ale noszący to samo nazwisko Richard Strauss swoje największe sukcesy osiągnął jako kompozytor operowy. Chociaż europejską renomę zdobywał na początku XX wieku jako twórca krwawych muzycznych tragedii, Salome i Elektry, szczerą sympatię publiczności zjednały mu dopiero opery komiczne, takie jak Kawaler srebrnej róży i wystawiona na początku lat trzydziestych Arabella. Muzyczną wizytówką tego ostatniego dzieła staną się wybrane do programu najpiękniejsze jego fragmenty: sopranowo-barytonowy duet Arabelli i Mandryki z II aktu Sie woll’n mich heireten, aria Arabelli z I aktu Mein Elemer!, wstęp orkiestrowy do III aktu oraz scena zamykająca dzieło Das war sehr gut, Mandryka.
Za swoją pięcioczęściową I Symfonię Es-dur „Wiejskie wesele” op. 26 (wykonaną po raz pierwszy na początku marca 1876 roku w Wiedniu pod dyrekcją Hansa Richtera) Karl Goldmark otrzymał pochwały od samego Johannesa Brahmsa, który uznał, że dzieło jest pod każdym względem doskonałe i porównał je do Minerwy wychodzącej z głowy Jupitera. Programowe tytuły poszczególnych ustępów wskazywać mogą na suitowy układ całości i skłaniać słuchaczy do odtwarzania w wyobraźni przebiegu zasugerowanych w tytule utworu uroczystości (Marsz weselny, Pieśń panny młodej, Serenada, W ogrodzie, Taniec). Goldmark od pierwszych taktów ujawnia jednak wysoki kunszt swojego kompozytorskiego rzemiosła, realizując iście mozartowski ideał muzycznego piękna, niemający w istocie wiele wspólnego z estetyką neoromantyczną. Za ukłon w stronę dziedzictwa wiedeńskich klasyków uznać można zwłaszcza część I, której kompozytor nadał formę wariacji.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 21.02.2026, g. 18:00
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament/ A2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
przerwa [20']
Karl Goldmark - I Symfonia Es-dur Wiejskie wesele op. 26 [44']
Dzięki najsłynniejszemu z walców Johanna Straussa syna Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 przeniesiemy się najpierw do stolicy Austrii końca lat sześćdziesiątych XIX wieku i pogrążymy na moment w atmosferze słynnych balów karnawałowych.
Niespokrewniony z mistrzem muzyki tanecznej, ale noszący to samo nazwisko Richard Strauss swoje największe sukcesy osiągnął jako kompozytor operowy. Chociaż europejską renomę zdobywał na początku XX wieku jako twórca krwawych muzycznych tragedii, Salome i Elektry, szczerą sympatię publiczności zjednały mu dopiero opery komiczne, takie jak Kawaler srebrnej róży i wystawiona na początku lat trzydziestych Arabella. Muzyczną wizytówką tego ostatniego dzieła staną się wybrane do programu najpiękniejsze jego fragmenty: sopranowo-barytonowy duet Arabelli i Mandryki z II aktu Sie woll’n mich heireten, aria Arabelli z I aktu Mein Elemer!, wstęp orkiestrowy do III aktu oraz scena zamykająca dzieło Das war sehr gut, Mandryka.
Za swoją pięcioczęściową I Symfonię Es-dur „Wiejskie wesele” op. 26 (wykonaną po raz pierwszy na początku marca 1876 roku w Wiedniu pod dyrekcją Hansa Richtera) Karl Goldmark otrzymał pochwały od samego Johannesa Brahmsa, który uznał, że dzieło jest pod każdym względem doskonałe i porównał je do Minerwy wychodzącej z głowy Jupitera. Programowe tytuły poszczególnych ustępów wskazywać mogą na suitowy układ całości i skłaniać słuchaczy do odtwarzania w wyobraźni przebiegu zasugerowanych w tytule utworu uroczystości (Marsz weselny, Pieśń panny młodej, Serenada, W ogrodzie, Taniec). Goldmark od pierwszych taktów ujawnia jednak wysoki kunszt swojego kompozytorskiego rzemiosła, realizując iście mozartowski ideał muzycznego piękna, niemający w istocie wiele wspólnego z estetyką neoromantyczną. Za ukłon w stronę dziedzictwa wiedeńskich klasyków uznać można zwłaszcza część I, której kompozytor nadał formę wariacji.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Christoph König - dyrygent
Sarah Wegener - sopran
Adam Kutny - baryton
Program:
Johann Strauss (syn) - Walc Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 [9']
Richard Strauss - Sie woll’n mich heireten - duet Arabelli i Mandryki z II aktu opery Arabella [7']
Richard Strauss - Mein Elemer! - Aria Arabelli z I aktu opery Arabella [8']
Richard Strauss - Wstęp do III aktu opery Arabella [5']
Richard Strauss - Das war sehr gut, Mandryka - scena finałowa z III aktu opery Arabella [7']
przerwa [20']
Karl Goldmark - I Symfonia Es-dur Wiejskie wesele op. 26 [44']
Dzięki najsłynniejszemu z walców Johanna Straussa syna Nad pięknym, modrym Dunajem op. 314 przeniesiemy się najpierw do stolicy Austrii końca lat sześćdziesiątych XIX wieku i pogrążymy na moment w atmosferze słynnych balów karnawałowych.
Niespokrewniony z mistrzem muzyki tanecznej, ale noszący to samo nazwisko Richard Strauss swoje największe sukcesy osiągnął jako kompozytor operowy. Chociaż europejską renomę zdobywał na początku XX wieku jako twórca krwawych muzycznych tragedii, Salome i Elektry, szczerą sympatię publiczności zjednały mu dopiero opery komiczne, takie jak Kawaler srebrnej róży i wystawiona na początku lat trzydziestych Arabella. Muzyczną wizytówką tego ostatniego dzieła staną się wybrane do programu najpiękniejsze jego fragmenty: sopranowo-barytonowy duet Arabelli i Mandryki z II aktu Sie woll’n mich heireten, aria Arabelli z I aktu Mein Elemer!, wstęp orkiestrowy do III aktu oraz scena zamykająca dzieło Das war sehr gut, Mandryka.
Za swoją pięcioczęściową I Symfonię Es-dur „Wiejskie wesele” op. 26 (wykonaną po raz pierwszy na początku marca 1876 roku w Wiedniu pod dyrekcją Hansa Richtera) Karl Goldmark otrzymał pochwały od samego Johannesa Brahmsa, który uznał, że dzieło jest pod każdym względem doskonałe i porównał je do Minerwy wychodzącej z głowy Jupitera. Programowe tytuły poszczególnych ustępów wskazywać mogą na suitowy układ całości i skłaniać słuchaczy do odtwarzania w wyobraźni przebiegu zasugerowanych w tytule utworu uroczystości (Marsz weselny, Pieśń panny młodej, Serenada, W ogrodzie, Taniec). Goldmark od pierwszych taktów ujawnia jednak wysoki kunszt swojego kompozytorskiego rzemiosła, realizując iście mozartowski ideał muzycznego piękna, niemający w istocie wiele wspólnego z estetyką neoromantyczną. Za ukłon w stronę dziedzictwa wiedeńskich klasyków uznać można zwłaszcza część I, której kompozytor nadał formę wariacji.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 22.02.2026, g. 11:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Dm1/ dzieci młodsze, 3-6 lat
Wykonawcy:
Zespół Hexatonic:
Alicja Matuszczyk - obój
Agata Piątek - klarnet
Tomasz Żymła - klarnet basowy
Bartłomiej Duś - saksofon
Cezary Rembisz - fagot
Magdalena Duś - fortepian
Adrianna Furmanik-Celejewska - scenariusz i prowadzenie
Gdy w Chatce FeNka przychodzi czas na porządki, lisek włącza radio i słucha ulubionych utworów. Tym razem jednak nie mógł się zdecydować, od którego chciałby zacząć. I właśnie wtedy, na dnie szafy odnalazł… baletkę. Błyskawicznie przypomniał sobie swoją wizytę w teatrze, gdzie miał okazję poznać znane dzieła baletowe, takie jak Śpiąca Królewna, czy Kopciuszek. Jeśli chcecie razem z FeNkiem poznać ich muzyczne historie, a także dowiedzieć się wielu ciekawostek na temat tańca, przyjdźcie na koncert do Filharmonii. Na to spotkanie przynieście ze sobą szarfę w ulubionym kolorze.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... szarfę w ulubionym kolorze.
Wykonawcy:
Zespół Hexatonic:
Alicja Matuszczyk - obój
Agata Piątek - klarnet
Tomasz Żymła - klarnet basowy
Bartłomiej Duś - saksofon
Cezary Rembisz - fagot
Magdalena Duś - fortepian
Adrianna Furmanik-Celejewska - scenariusz i prowadzenie
Gdy w Chatce FeNka przychodzi czas na porządki, lisek włącza radio i słucha ulubionych utworów. Tym razem jednak nie mógł się zdecydować, od którego chciałby zacząć. I właśnie wtedy, na dnie szafy odnalazł… baletkę. Błyskawicznie przypomniał sobie swoją wizytę w teatrze, gdzie miał okazję poznać znane dzieła baletowe, takie jak Śpiąca Królewna, czy Kopciuszek. Jeśli chcecie razem z FeNkiem poznać ich muzyczne historie, a także dowiedzieć się wielu ciekawostek na temat tańca, przyjdźcie na koncert do Filharmonii. Na to spotkanie przynieście ze sobą szarfę w ulubionym kolorze.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... szarfę w ulubionym kolorze.
Warszawa 22.02.2026, g. 14:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Ds1/ dzieci starsze, 7-12 lat
Wykonawcy:
Zespół Hexatonic:
Alicja Matuszczyk - obój
Agata Piątek - klarnet
Tomasz Żymła - klarnet basowy
Bartłomiej Duś - saksofon
Cezary Rembisz - fagot
Magdalena Duś - fortepian
Adrianna Furmanik-Celejewska - scenariusz i prowadzenie
Gdy w Chatce FeNka przychodzi czas na porządki, lisek włącza radio i słucha ulubionych utworów. Tym razem jednak nie mógł się zdecydować, od którego chciałby zacząć. I właśnie wtedy, na dnie szafy odnalazł… baletkę. Błyskawicznie przypomniał sobie swoją wizytę w teatrze, gdzie miał okazję poznać znane dzieła baletowe, takie jak Śpiąca Królewna, czy Kopciuszek. Jeśli chcecie razem z FeNkiem poznać ich muzyczne historie, a także dowiedzieć się wielu ciekawostek na temat tańca, przyjdźcie na koncert do Filharmonii. Na to spotkanie przynieście ze sobą szarfę w ulubionym kolorze.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... szarfę w ulubionym kolorze.
Wykonawcy:
Zespół Hexatonic:
Alicja Matuszczyk - obój
Agata Piątek - klarnet
Tomasz Żymła - klarnet basowy
Bartłomiej Duś - saksofon
Cezary Rembisz - fagot
Magdalena Duś - fortepian
Adrianna Furmanik-Celejewska - scenariusz i prowadzenie
Gdy w Chatce FeNka przychodzi czas na porządki, lisek włącza radio i słucha ulubionych utworów. Tym razem jednak nie mógł się zdecydować, od którego chciałby zacząć. I właśnie wtedy, na dnie szafy odnalazł… baletkę. Błyskawicznie przypomniał sobie swoją wizytę w teatrze, gdzie miał okazję poznać znane dzieła baletowe, takie jak Śpiąca Królewna, czy Kopciuszek. Jeśli chcecie razem z FeNkiem poznać ich muzyczne historie, a także dowiedzieć się wielu ciekawostek na temat tańca, przyjdźcie na koncert do Filharmonii. Na to spotkanie przynieście ze sobą szarfę w ulubionym kolorze.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... szarfę w ulubionym kolorze.
Warszawa 23.02.2026, g. 19:00
od 178.00 pln
Sala Koncertowa/ muzyka dawna
Wykonawcy:
Il Pomo d’Oro
Francesco Corti - dyrygent
Jakub Józef Orliński - kontratenor
Sabine Devieilhe - sopran
Yuriy Mynenko - kontratenor
Beth Taylor - mezzosopran
Sophie Rennert - mezzosopran
Alex Rosen - bas
Marco Saccardin - baryton
Rémy Brès-Feuillet - kontratenor
Program:
Georg Friedrich Händel - Giulio Cesare (wykonanie koncertowe) [210']
Nadarza się niebywała okazja, by na estradzie Filharmonii Narodowej usłyszeć jedno z największych arcydzieł Georga Friedricha Händla, do tego w wykonaniu artystów światowego formatu. Libretto opery Giulio Cesare należy bez wątpienia do najbardziej pasjonujących spośród wszystkich utworów scenicznych kompozytora. Autor tekstu, Nicola Francesco Haym – zapalony numizmatyk i znawca historii starożytnej – sięgnął po wydarzenia z czasów Juliusza Cezara, kreatywnie je rewidując w celu osiągnięcia zamierzonych efektów dramaturgicznych.
U źródeł konfliktu, tak potrzebnego w barokowej operze, leży makabryczny gest. Ucięta głowa Gnejusza Pompejusza – niegdyś sojusznika, później śmiertelnego wroga Cezara – staje się nietrafionym prezentem, przesłanym dyktatorowi Rzymu przez młodego króla Egiptu, Ptolemeusza. Wręczona w obecności żony i syna zamordowanego inicjuje ciąg wydarzeń pełen politycznych intryg, niepozbawionych jednakże wątków miłosnych. Opowieść zyskuje szczególną intensywność dzięki wyrazistym postaciom (wśród nich króluje legendarna Kleopatra) oraz znakomitej konstrukcji dramaturgicznej.
Ten fascynujący dramat nie zyskałby takiej siły wyrazu, gdyby nie został oprawiony w mistrzowską muzyką jednego z największych kompozytorów epoki. Händel, jak mało kto, potrafił oddać najsubtelniejsze niuanse emocji – zarówno w brawurowych i pełnych patosu ariach z towarzyszeniem instrumentów solowych, jak i w przejmujących lamentach i intymnych monologach wewnętrznych.
Bartłomiej Gembicki
Wykonawcy:
Il Pomo d’Oro
Francesco Corti - dyrygent
Jakub Józef Orliński - kontratenor
Sabine Devieilhe - sopran
Yuriy Mynenko - kontratenor
Beth Taylor - mezzosopran
Sophie Rennert - mezzosopran
Alex Rosen - bas
Marco Saccardin - baryton
Rémy Brès-Feuillet - kontratenor
Program:
Georg Friedrich Händel - Giulio Cesare (wykonanie koncertowe) [210']
Nadarza się niebywała okazja, by na estradzie Filharmonii Narodowej usłyszeć jedno z największych arcydzieł Georga Friedricha Händla, do tego w wykonaniu artystów światowego formatu. Libretto opery Giulio Cesare należy bez wątpienia do najbardziej pasjonujących spośród wszystkich utworów scenicznych kompozytora. Autor tekstu, Nicola Francesco Haym – zapalony numizmatyk i znawca historii starożytnej – sięgnął po wydarzenia z czasów Juliusza Cezara, kreatywnie je rewidując w celu osiągnięcia zamierzonych efektów dramaturgicznych.
U źródeł konfliktu, tak potrzebnego w barokowej operze, leży makabryczny gest. Ucięta głowa Gnejusza Pompejusza – niegdyś sojusznika, później śmiertelnego wroga Cezara – staje się nietrafionym prezentem, przesłanym dyktatorowi Rzymu przez młodego króla Egiptu, Ptolemeusza. Wręczona w obecności żony i syna zamordowanego inicjuje ciąg wydarzeń pełen politycznych intryg, niepozbawionych jednakże wątków miłosnych. Opowieść zyskuje szczególną intensywność dzięki wyrazistym postaciom (wśród nich króluje legendarna Kleopatra) oraz znakomitej konstrukcji dramaturgicznej.
Ten fascynujący dramat nie zyskałby takiej siły wyrazu, gdyby nie został oprawiony w mistrzowską muzyką jednego z największych kompozytorów epoki. Händel, jak mało kto, potrafił oddać najsubtelniejsze niuanse emocji – zarówno w brawurowych i pełnych patosu ariach z towarzyszeniem instrumentów solowych, jak i w przejmujących lamentach i intymnych monologach wewnętrznych.
Bartłomiej Gembicki
Warszawa 25.02.2026, g. 19:00
od 178.00 pln
Sala Koncertowa/ muzyka dawna
Wykonawcy:
Il Pomo d’Oro
Francesco Corti - dyrygent
Jakub Józef Orliński - kontratenor
Sabine Devieilhe - sopran
Yuriy Mynenko - kontratenor
Beth Taylor - mezzosopran
Sophie Rennert - mezzosopran
Alex Rosen - bas
Marco Saccardin - baryton
Rémy Brès-Feuillet - kontratenor
Program:
Georg Friedrich Händel - Giulio Cesare (wykonanie koncertowe) [210']
Nadarza się niebywała okazja, by na estradzie Filharmonii Narodowej usłyszeć jedno z największych arcydzieł Georga Friedricha Händla, do tego w wykonaniu artystów światowego formatu. Libretto opery Giulio Cesare należy bez wątpienia do najbardziej pasjonujących spośród wszystkich utworów scenicznych kompozytora. Autor tekstu, Nicola Francesco Haym – zapalony numizmatyk i znawca historii starożytnej – sięgnął po wydarzenia z czasów Juliusza Cezara, kreatywnie je rewidując w celu osiągnięcia zamierzonych efektów dramaturgicznych.
U źródeł konfliktu, tak potrzebnego w barokowej operze, leży makabryczny gest. Ucięta głowa Gnejusza Pompejusza – niegdyś sojusznika, później śmiertelnego wroga Cezara – staje się nietrafionym prezentem, przesłanym dyktatorowi Rzymu przez młodego króla Egiptu, Ptolemeusza. Wręczona w obecności żony i syna zamordowanego inicjuje ciąg wydarzeń pełen politycznych intryg, niepozbawionych jednakże wątków miłosnych. Opowieść zyskuje szczególną intensywność dzięki wyrazistym postaciom (wśród nich króluje legendarna Kleopatra) oraz znakomitej konstrukcji dramaturgicznej.
Ten fascynujący dramat nie zyskałby takiej siły wyrazu, gdyby nie został oprawiony w mistrzowską muzyką jednego z największych kompozytorów epoki. Händel, jak mało kto, potrafił oddać najsubtelniejsze niuanse emocji – zarówno w brawurowych i pełnych patosu ariach z towarzyszeniem instrumentów solowych, jak i w przejmujących lamentach i intymnych monologach wewnętrznych.
Bartłomiej Gembicki
Wykonawcy:
Il Pomo d’Oro
Francesco Corti - dyrygent
Jakub Józef Orliński - kontratenor
Sabine Devieilhe - sopran
Yuriy Mynenko - kontratenor
Beth Taylor - mezzosopran
Sophie Rennert - mezzosopran
Alex Rosen - bas
Marco Saccardin - baryton
Rémy Brès-Feuillet - kontratenor
Program:
Georg Friedrich Händel - Giulio Cesare (wykonanie koncertowe) [210']
Nadarza się niebywała okazja, by na estradzie Filharmonii Narodowej usłyszeć jedno z największych arcydzieł Georga Friedricha Händla, do tego w wykonaniu artystów światowego formatu. Libretto opery Giulio Cesare należy bez wątpienia do najbardziej pasjonujących spośród wszystkich utworów scenicznych kompozytora. Autor tekstu, Nicola Francesco Haym – zapalony numizmatyk i znawca historii starożytnej – sięgnął po wydarzenia z czasów Juliusza Cezara, kreatywnie je rewidując w celu osiągnięcia zamierzonych efektów dramaturgicznych.
U źródeł konfliktu, tak potrzebnego w barokowej operze, leży makabryczny gest. Ucięta głowa Gnejusza Pompejusza – niegdyś sojusznika, później śmiertelnego wroga Cezara – staje się nietrafionym prezentem, przesłanym dyktatorowi Rzymu przez młodego króla Egiptu, Ptolemeusza. Wręczona w obecności żony i syna zamordowanego inicjuje ciąg wydarzeń pełen politycznych intryg, niepozbawionych jednakże wątków miłosnych. Opowieść zyskuje szczególną intensywność dzięki wyrazistym postaciom (wśród nich króluje legendarna Kleopatra) oraz znakomitej konstrukcji dramaturgicznej.
Ten fascynujący dramat nie zyskałby takiej siły wyrazu, gdyby nie został oprawiony w mistrzowską muzyką jednego z największych kompozytorów epoki. Händel, jak mało kto, potrafił oddać najsubtelniejsze niuanse emocji – zarówno w brawurowych i pełnych patosu ariach z towarzyszeniem instrumentów solowych, jak i w przejmujących lamentach i intymnych monologach wewnętrznych.
Bartłomiej Gembicki
Warszawa 27.02.2026, g. 19:30
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament D1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Aivis Greters - dyrygent
Leila Josefowicz - skrzypce
Program:
Aleksandrs Avramecs -Ausma [11']
Alban Berg -Koncert skrzypcowy Pamięci anioła [23']
przerwa [20']
Antonín Dvořák - VI Symfonia D-dur op. 60 [41']
Aleksandrs Avramecs jest jednym z najbardziej obiecujących kompozytorów łotewskich młodego pokolenia. Jego poemat symfoniczny Ausma (Świt) to dzieło utrzymane w na wskroś oryginalnej stylistyce, emanujące iście impresjonistyczną paletą zestawianych z wielkim wyrafinowaniem barw orkiestrowych. Budowane przez kompozytora wielowarstwowe faktury brzmieniowe imitują poranną grę świateł i zmieniające się w czasie gradacje blasku wschodzącego słońca.
Koncertem skrzypcowym „Pamięci anioła” z 1835 roku Alban Berg zamierzał oddać hołd Manon Gropius, przedwcześnie zmarłej 18-letniej córce Almy Mahler i Waltera Gropiusa (wybitnego architekta, założyciela Bauhausu). Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu partytury Berg sam jednak pożegnał się z życiem, toteż utwór, stanowiący rzadki przykład łączenia tradycyjnej diatoniki z awangardową w tamtym czasie dodekafonią, bywa postrzegany jako artystyczny testament swojego twórcy.
VI Symfonia D-dur op. 60 Antonína Dvořáka powstała w roku 1880 z myślą o publiczności wiedeńskiej i scenie międzynarodowej. Nawiązuje ona przede wszystkim do austriackich tradycji symfonicznych i jest świadomym ukłonem nie tylko w stronę dzieł Beethovena, ale także sympatyzującego z Dvořákiem Johannesa Brahmsa. Chociaż kompozytor zadedykował ją Hansowi Richterowi, dyrygentowi Wiener Philharmoniker, prawykonanie czteroczęściowego dzieła odbyło się 25 marca 1881 roku w Pradze. Publiczność gorącymi oklaskami nagrodziła zwłaszcza Scherzo, w którym Dvořák wprowadził rytmy furianta, jednego z czeskich tańców narodowych. Premiera wiedeńska odbyła się w roku 1883 w Sali Gesellschaft der Musikfreunde (orkiestrą Towarzystwa Przyjaciół Muzyki dyrygował Wilhelm Gericke). Filharmonicy Wiedeńscy mieli wykonać dzieło po raz pierwszy dopiero w roku 1942. W międzyczasie VI Symfonia święciła tryumfy w najważniejszych salach koncertowych Europy i Ameryki.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Aivis Greters - dyrygent
Leila Josefowicz - skrzypce
Program:
Aleksandrs Avramecs -Ausma [11']
Alban Berg -Koncert skrzypcowy Pamięci anioła [23']
przerwa [20']
Antonín Dvořák - VI Symfonia D-dur op. 60 [41']
Aleksandrs Avramecs jest jednym z najbardziej obiecujących kompozytorów łotewskich młodego pokolenia. Jego poemat symfoniczny Ausma (Świt) to dzieło utrzymane w na wskroś oryginalnej stylistyce, emanujące iście impresjonistyczną paletą zestawianych z wielkim wyrafinowaniem barw orkiestrowych. Budowane przez kompozytora wielowarstwowe faktury brzmieniowe imitują poranną grę świateł i zmieniające się w czasie gradacje blasku wschodzącego słońca.
Koncertem skrzypcowym „Pamięci anioła” z 1835 roku Alban Berg zamierzał oddać hołd Manon Gropius, przedwcześnie zmarłej 18-letniej córce Almy Mahler i Waltera Gropiusa (wybitnego architekta, założyciela Bauhausu). Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu partytury Berg sam jednak pożegnał się z życiem, toteż utwór, stanowiący rzadki przykład łączenia tradycyjnej diatoniki z awangardową w tamtym czasie dodekafonią, bywa postrzegany jako artystyczny testament swojego twórcy.
VI Symfonia D-dur op. 60 Antonína Dvořáka powstała w roku 1880 z myślą o publiczności wiedeńskiej i scenie międzynarodowej. Nawiązuje ona przede wszystkim do austriackich tradycji symfonicznych i jest świadomym ukłonem nie tylko w stronę dzieł Beethovena, ale także sympatyzującego z Dvořákiem Johannesa Brahmsa. Chociaż kompozytor zadedykował ją Hansowi Richterowi, dyrygentowi Wiener Philharmoniker, prawykonanie czteroczęściowego dzieła odbyło się 25 marca 1881 roku w Pradze. Publiczność gorącymi oklaskami nagrodziła zwłaszcza Scherzo, w którym Dvořák wprowadził rytmy furianta, jednego z czeskich tańców narodowych. Premiera wiedeńska odbyła się w roku 1883 w Sali Gesellschaft der Musikfreunde (orkiestrą Towarzystwa Przyjaciół Muzyki dyrygował Wilhelm Gericke). Filharmonicy Wiedeńscy mieli wykonać dzieło po raz pierwszy dopiero w roku 1942. W międzyczasie VI Symfonia święciła tryumfy w najważniejszych salach koncertowych Europy i Ameryki.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 28.02.2026, g. 18:00
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament D2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Aivis Greters - dyrygent
Leila Josefowicz - skrzypce
Program:
Aleksandrs Avramecs -Ausma [11']
Alban Berg -Koncert skrzypcowy Pamięci anioła [23']
przerwa [20']
Antonín Dvořák - VI Symfonia D-dur op. 60 [41']
Aleksandrs Avramecs jest jednym z najbardziej obiecujących kompozytorów łotewskich młodego pokolenia. Jego poemat symfoniczny Ausma (Świt) to dzieło utrzymane w na wskroś oryginalnej stylistyce, emanujące iście impresjonistyczną paletą zestawianych z wielkim wyrafinowaniem barw orkiestrowych. Budowane przez kompozytora wielowarstwowe faktury brzmieniowe imitują poranną grę świateł i zmieniające się w czasie gradacje blasku wschodzącego słońca.
Koncertem skrzypcowym „Pamięci anioła” z 1835 roku Alban Berg zamierzał oddać hołd Manon Gropius, przedwcześnie zmarłej 18-letniej córce Almy Mahler i Waltera Gropiusa (wybitnego architekta, założyciela Bauhausu). Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu partytury Berg sam jednak pożegnał się z życiem, toteż utwór, stanowiący rzadki przykład łączenia tradycyjnej diatoniki z awangardową w tamtym czasie dodekafonią, bywa postrzegany jako artystyczny testament swojego twórcy.
VI Symfonia D-dur op. 60 Antonína Dvořáka powstała w roku 1880 z myślą o publiczności wiedeńskiej i scenie międzynarodowej. Nawiązuje ona przede wszystkim do austriackich tradycji symfonicznych i jest świadomym ukłonem nie tylko w stronę dzieł Beethovena, ale także sympatyzującego z Dvořákiem Johannesa Brahmsa. Chociaż kompozytor zadedykował ją Hansowi Richterowi, dyrygentowi Wiener Philharmoniker, prawykonanie czteroczęściowego dzieła odbyło się 25 marca 1881 roku w Pradze. Publiczność gorącymi oklaskami nagrodziła zwłaszcza Scherzo, w którym Dvořák wprowadził rytmy furianta, jednego z czeskich tańców narodowych. Premiera wiedeńska odbyła się w roku 1883 w Sali Gesellschaft der Musikfreunde (orkiestrą Towarzystwa Przyjaciół Muzyki dyrygował Wilhelm Gericke). Filharmonicy Wiedeńscy mieli wykonać dzieło po raz pierwszy dopiero w roku 1942. W międzyczasie VI Symfonia święciła tryumfy w najważniejszych salach koncertowych Europy i Ameryki.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Aivis Greters - dyrygent
Leila Josefowicz - skrzypce
Program:
Aleksandrs Avramecs -Ausma [11']
Alban Berg -Koncert skrzypcowy Pamięci anioła [23']
przerwa [20']
Antonín Dvořák - VI Symfonia D-dur op. 60 [41']
Aleksandrs Avramecs jest jednym z najbardziej obiecujących kompozytorów łotewskich młodego pokolenia. Jego poemat symfoniczny Ausma (Świt) to dzieło utrzymane w na wskroś oryginalnej stylistyce, emanujące iście impresjonistyczną paletą zestawianych z wielkim wyrafinowaniem barw orkiestrowych. Budowane przez kompozytora wielowarstwowe faktury brzmieniowe imitują poranną grę świateł i zmieniające się w czasie gradacje blasku wschodzącego słońca.
Koncertem skrzypcowym „Pamięci anioła” z 1835 roku Alban Berg zamierzał oddać hołd Manon Gropius, przedwcześnie zmarłej 18-letniej córce Almy Mahler i Waltera Gropiusa (wybitnego architekta, założyciela Bauhausu). Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu partytury Berg sam jednak pożegnał się z życiem, toteż utwór, stanowiący rzadki przykład łączenia tradycyjnej diatoniki z awangardową w tamtym czasie dodekafonią, bywa postrzegany jako artystyczny testament swojego twórcy.
VI Symfonia D-dur op. 60 Antonína Dvořáka powstała w roku 1880 z myślą o publiczności wiedeńskiej i scenie międzynarodowej. Nawiązuje ona przede wszystkim do austriackich tradycji symfonicznych i jest świadomym ukłonem nie tylko w stronę dzieł Beethovena, ale także sympatyzującego z Dvořákiem Johannesa Brahmsa. Chociaż kompozytor zadedykował ją Hansowi Richterowi, dyrygentowi Wiener Philharmoniker, prawykonanie czteroczęściowego dzieła odbyło się 25 marca 1881 roku w Pradze. Publiczność gorącymi oklaskami nagrodziła zwłaszcza Scherzo, w którym Dvořák wprowadził rytmy furianta, jednego z czeskich tańców narodowych. Premiera wiedeńska odbyła się w roku 1883 w Sali Gesellschaft der Musikfreunde (orkiestrą Towarzystwa Przyjaciół Muzyki dyrygował Wilhelm Gericke). Filharmonicy Wiedeńscy mieli wykonać dzieło po raz pierwszy dopiero w roku 1942. W międzyczasie VI Symfonia święciła tryumfy w najważniejszych salach koncertowych Europy i Ameryki.
Grzegorz Zieziula