Warszawa 03.03.2026, g. 19:00
od 40.50 pln
Sala Kameralna/ abonament SMP
Wykonawcy:
Oktet Wokalny Simultaneo:
Daria Wasiluk - sopran
Alicja Giętkowska-Liguz - sopran
Ksenia Sawczenko - alt
Jagoda Staruch - alt
Krzysztof Lorek - tenor
Adam Kupper - tenor
Paweł Nodzak - baryton
Mateusz Kempa - bas
Karol Kisiel - dyrygent
Program:
Stanisław Moryto - Trzy psalmy [9']
Stanisław Moryto - Preces pro Polonia [5']
Stanisław Moryto - Z tamtej struny młyna z cyklu Pięć pieśni kurpiowskich [1']
Roman Padlewski - Dwa motety [6']
Roman Padlewski - Stabat Mater [20']
Henryk Mikołaj Górecki - Trzy kołysanki op. 49 (wybór) [6']
Henryk Mikołaj Górecki - Pięć pieśni kurpiowskich na chór mieszany a cappella [19']
Roman Maciejewski - Pieśni kurpiowskie [12']
Scena Muzyki Polskiej to program artystyczny realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Narodową, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Prezentujemy polskich artystów i polską twórczość kompozytorską – szczególnie tę mniej obecną w codziennym życiu koncertowym. Pragniemy promować wykonawstwo muzyki polskiej, inspirować muzyków do sięgania po ten repertuar oraz zainteresować słuchaczy szeroko rozumianą polską twórczością muzyczną. Do programu mogą przystąpić instrumentaliści i wokaliści, soliści i zespoły kameralne. Wyłonione w trybie konkursowym programy z muzyką polską będą prezentowane w Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej, a także w innych instytucjach koncertowych w Polsce.
Wykonawcy:
Oktet Wokalny Simultaneo:
Daria Wasiluk - sopran
Alicja Giętkowska-Liguz - sopran
Ksenia Sawczenko - alt
Jagoda Staruch - alt
Krzysztof Lorek - tenor
Adam Kupper - tenor
Paweł Nodzak - baryton
Mateusz Kempa - bas
Karol Kisiel - dyrygent
Program:
Stanisław Moryto - Trzy psalmy [9']
Stanisław Moryto - Preces pro Polonia [5']
Stanisław Moryto - Z tamtej struny młyna z cyklu Pięć pieśni kurpiowskich [1']
Roman Padlewski - Dwa motety [6']
Roman Padlewski - Stabat Mater [20']
Henryk Mikołaj Górecki - Trzy kołysanki op. 49 (wybór) [6']
Henryk Mikołaj Górecki - Pięć pieśni kurpiowskich na chór mieszany a cappella [19']
Roman Maciejewski - Pieśni kurpiowskie [12']
Scena Muzyki Polskiej to program artystyczny realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Narodową, finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Prezentujemy polskich artystów i polską twórczość kompozytorską – szczególnie tę mniej obecną w codziennym życiu koncertowym. Pragniemy promować wykonawstwo muzyki polskiej, inspirować muzyków do sięgania po ten repertuar oraz zainteresować słuchaczy szeroko rozumianą polską twórczością muzyczną. Do programu mogą przystąpić instrumentaliści i wokaliści, soliści i zespoły kameralne. Wyłonione w trybie konkursowym programy z muzyką polską będą prezentowane w Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej, a także w innych instytucjach koncertowych w Polsce.
Warszawa 06.03.2026, g. 19:30
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament C1, Z1
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Krzysztof Urbański - dyrygent
Boris Giltburg - fortepian
Program:
Guillaume Connesson - Maslenitsa [8']
Siergiej Rachmaninow - II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 [36']
przerwa [20']
Mieczysław Wajnberg - III Symfonia h-moll op. 45 [33']
Utwór Maslenitsa z 2011 roku francuskiego kompozytora Guillaume’a Connessona to niezwykle błyskotliwe i barwne dzieło orkiestrowe, inspirowane tradycją święta obchodzonego w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, związanego z rytuałem pożegnania zimy. Święto Maslenitsy łączy elementy pogańskie i chrześcijańskie, a jednocześnie splata nastrój karnawału ze zbliżającym się postem; dzieło Connessona wyraża tę ambiwalencję emocji w swej trzyczęściowej strukturze, w której szybkie części skrajne odwołują się do żywiołu tanecznego, środkowa zaś wprowadza refleksyjny wątek chorałowy. Jak pisze kompozytor, jest to „obraz łączący bujną radość i cierpienie”, powstały w hołdzie tradycji kulturowej, która go fascynuje.
Skomponowany w 1901 roku II Koncert fortepianowy Siergieja Rachmaninowa to szeroko znane i powszechnie lubiane dzieło, o którym można powiedzieć, że stanowi kwintesencję romantycznego stylu i ducha: przepełnione lirycznym emocjonalizmem, patosem, melancholią, a pod względem muzycznym oparte na bardzo śpiewnych, głęboko zapadających w pamięć tematach. Wpisane w klasyczną, trzyczęściową formę koncertu instrumentalnego jest utworem bardzo jednolitym stylistycznie i wyrazowo.
Mieczysław Wajnberg, wybitny, dziś na nowo odkrywany kompozytor polsko-żydowskiego pochodzenia zamieszkały w ZSRR, swą III Symfonię skomponował około 1950 roku, jednak jej ostateczna wersja powstała 10 lat później i wtedy też utwór został po raz pierwszy zaprezentowany w Moskwie. Fenomen stylu Wajnberga, doskonale widoczny w III Symfonii, wynika z precyzji języka muzycznego, a zarazem prostoty i komunikatywności, która powoduje, że odbieramy jego niezwykle obrazową muzykę jak dzieła przeniknięte wyobraźnią dziecięcą: w dobrym sensie tego słowa naiwne i pełne ufności zarazem.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Krzysztof Urbański - dyrygent
Boris Giltburg - fortepian
Program:
Guillaume Connesson - Maslenitsa [8']
Siergiej Rachmaninow - II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 [36']
przerwa [20']
Mieczysław Wajnberg - III Symfonia h-moll op. 45 [33']
Utwór Maslenitsa z 2011 roku francuskiego kompozytora Guillaume’a Connessona to niezwykle błyskotliwe i barwne dzieło orkiestrowe, inspirowane tradycją święta obchodzonego w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, związanego z rytuałem pożegnania zimy. Święto Maslenitsy łączy elementy pogańskie i chrześcijańskie, a jednocześnie splata nastrój karnawału ze zbliżającym się postem; dzieło Connessona wyraża tę ambiwalencję emocji w swej trzyczęściowej strukturze, w której szybkie części skrajne odwołują się do żywiołu tanecznego, środkowa zaś wprowadza refleksyjny wątek chorałowy. Jak pisze kompozytor, jest to „obraz łączący bujną radość i cierpienie”, powstały w hołdzie tradycji kulturowej, która go fascynuje.
Skomponowany w 1901 roku II Koncert fortepianowy Siergieja Rachmaninowa to szeroko znane i powszechnie lubiane dzieło, o którym można powiedzieć, że stanowi kwintesencję romantycznego stylu i ducha: przepełnione lirycznym emocjonalizmem, patosem, melancholią, a pod względem muzycznym oparte na bardzo śpiewnych, głęboko zapadających w pamięć tematach. Wpisane w klasyczną, trzyczęściową formę koncertu instrumentalnego jest utworem bardzo jednolitym stylistycznie i wyrazowo.
Mieczysław Wajnberg, wybitny, dziś na nowo odkrywany kompozytor polsko-żydowskiego pochodzenia zamieszkały w ZSRR, swą III Symfonię skomponował około 1950 roku, jednak jej ostateczna wersja powstała 10 lat później i wtedy też utwór został po raz pierwszy zaprezentowany w Moskwie. Fenomen stylu Wajnberga, doskonale widoczny w III Symfonii, wynika z precyzji języka muzycznego, a zarazem prostoty i komunikatywności, która powoduje, że odbieramy jego niezwykle obrazową muzykę jak dzieła przeniknięte wyobraźnią dziecięcą: w dobrym sensie tego słowa naiwne i pełne ufności zarazem.
Robert Losiak
Warszawa 07.03.2026, g. 18:00
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament C2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Krzysztof Urbański - dyrygent
Boris Giltburg - fortepian
Program:
Guillaume Connesson - Maslenitsa [8']
Siergiej Rachmaninow - II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 [36']
przerwa [20']
Mieczysław Wajnberg - III Symfonia h-moll op. 45 [33']
Utwór Maslenitsa z 2011 roku francuskiego kompozytora Guillaume’a Connessona to niezwykle błyskotliwe i barwne dzieło orkiestrowe, inspirowane tradycją święta obchodzonego w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, związanego z rytuałem pożegnania zimy. Święto Maslenitsy łączy elementy pogańskie i chrześcijańskie, a jednocześnie splata nastrój karnawału ze zbliżającym się postem; dzieło Connessona wyraża tę ambiwalencję emocji w swej trzyczęściowej strukturze, w której szybkie części skrajne odwołują się do żywiołu tanecznego, środkowa zaś wprowadza refleksyjny wątek chorałowy. Jak pisze kompozytor, jest to „obraz łączący bujną radość i cierpienie”, powstały w hołdzie tradycji kulturowej, która go fascynuje.
Skomponowany w 1901 roku II Koncert fortepianowy Siergieja Rachmaninowa to szeroko znane i powszechnie lubiane dzieło, o którym można powiedzieć, że stanowi kwintesencję romantycznego stylu i ducha: przepełnione lirycznym emocjonalizmem, patosem, melancholią, a pod względem muzycznym oparte na bardzo śpiewnych, głęboko zapadających w pamięć tematach. Wpisane w klasyczną, trzyczęściową formę koncertu instrumentalnego jest utworem bardzo jednolitym stylistycznie i wyrazowo.
Mieczysław Wajnberg, wybitny, dziś na nowo odkrywany kompozytor polsko-żydowskiego pochodzenia zamieszkały w ZSRR, swą III Symfonię skomponował około 1950 roku, jednak jej ostateczna wersja powstała 10 lat później i wtedy też utwór został po raz pierwszy zaprezentowany w Moskwie. Fenomen stylu Wajnberga, doskonale widoczny w III Symfonii, wynika z precyzji języka muzycznego, a zarazem prostoty i komunikatywności, która powoduje, że odbieramy jego niezwykle obrazową muzykę jak dzieła przeniknięte wyobraźnią dziecięcą: w dobrym sensie tego słowa naiwne i pełne ufności zarazem.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Krzysztof Urbański - dyrygent
Boris Giltburg - fortepian
Program:
Guillaume Connesson - Maslenitsa [8']
Siergiej Rachmaninow - II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 [36']
przerwa [20']
Mieczysław Wajnberg - III Symfonia h-moll op. 45 [33']
Utwór Maslenitsa z 2011 roku francuskiego kompozytora Guillaume’a Connessona to niezwykle błyskotliwe i barwne dzieło orkiestrowe, inspirowane tradycją święta obchodzonego w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, związanego z rytuałem pożegnania zimy. Święto Maslenitsy łączy elementy pogańskie i chrześcijańskie, a jednocześnie splata nastrój karnawału ze zbliżającym się postem; dzieło Connessona wyraża tę ambiwalencję emocji w swej trzyczęściowej strukturze, w której szybkie części skrajne odwołują się do żywiołu tanecznego, środkowa zaś wprowadza refleksyjny wątek chorałowy. Jak pisze kompozytor, jest to „obraz łączący bujną radość i cierpienie”, powstały w hołdzie tradycji kulturowej, która go fascynuje.
Skomponowany w 1901 roku II Koncert fortepianowy Siergieja Rachmaninowa to szeroko znane i powszechnie lubiane dzieło, o którym można powiedzieć, że stanowi kwintesencję romantycznego stylu i ducha: przepełnione lirycznym emocjonalizmem, patosem, melancholią, a pod względem muzycznym oparte na bardzo śpiewnych, głęboko zapadających w pamięć tematach. Wpisane w klasyczną, trzyczęściową formę koncertu instrumentalnego jest utworem bardzo jednolitym stylistycznie i wyrazowo.
Mieczysław Wajnberg, wybitny, dziś na nowo odkrywany kompozytor polsko-żydowskiego pochodzenia zamieszkały w ZSRR, swą III Symfonię skomponował około 1950 roku, jednak jej ostateczna wersja powstała 10 lat później i wtedy też utwór został po raz pierwszy zaprezentowany w Moskwie. Fenomen stylu Wajnberga, doskonale widoczny w III Symfonii, wynika z precyzji języka muzycznego, a zarazem prostoty i komunikatywności, która powoduje, że odbieramy jego niezwykle obrazową muzykę jak dzieła przeniknięte wyobraźnią dziecięcą: w dobrym sensie tego słowa naiwne i pełne ufności zarazem.
Robert Losiak
Warszawa 08.03.2026, g. 11:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Dm2/ dzieci młodsze, 3-6 lat
Wykonawcy:
Warsaw Trio:
Paweł Popko - fortepian
Maria Leszczynska-Thieu - wiolonczela
Piotr Thieu-Quang - klarnet
duoAccosphere:
Alena Budziňáková - akordeon
Grzegorz Palus - akordeon
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
Szczypta legato, odrobina staccato, miareczka piano i pięć deka forte… To przepis z wielkiej księgi kucharskiej FeNka. Przegląda ją dla Was od rana i szykuje składniki, które będą niezbędne do przygotowania wielkiej uczty… muzycznej uczty, oczywiście. Serwowane będą dania klasyczne z odrobiną fantazji. Na przestrzeni wieków zmieniały się receptury, które kompozytorzy notowali w swoich manuskryptach. Chociaż raz zapisane tkwią tam niezmiennie od lat to w interpretacji muzyków brzmią zawsze odrobinę inaczej – każdy muzyczny kucharz ma bowiem inny smak i upodobania, gdy swoim dźwiękowym dziełem częstuje ukochaną publiczność. Jeśli chcecie zasmakować filharmonicznego menu, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch drewnianych łyżek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie drewniane łyżki.
Wykonawcy:
Warsaw Trio:
Paweł Popko - fortepian
Maria Leszczynska-Thieu - wiolonczela
Piotr Thieu-Quang - klarnet
duoAccosphere:
Alena Budziňáková - akordeon
Grzegorz Palus - akordeon
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
Szczypta legato, odrobina staccato, miareczka piano i pięć deka forte… To przepis z wielkiej księgi kucharskiej FeNka. Przegląda ją dla Was od rana i szykuje składniki, które będą niezbędne do przygotowania wielkiej uczty… muzycznej uczty, oczywiście. Serwowane będą dania klasyczne z odrobiną fantazji. Na przestrzeni wieków zmieniały się receptury, które kompozytorzy notowali w swoich manuskryptach. Chociaż raz zapisane tkwią tam niezmiennie od lat to w interpretacji muzyków brzmią zawsze odrobinę inaczej – każdy muzyczny kucharz ma bowiem inny smak i upodobania, gdy swoim dźwiękowym dziełem częstuje ukochaną publiczność. Jeśli chcecie zasmakować filharmonicznego menu, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch drewnianych łyżek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie drewniane łyżki.
Warszawa 08.03.2026, g. 14:00
od 43.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament Ds2/ dzieci starsze, 7-12 lat
Wykonawcy:
Warsaw Trio:
Paweł Popko - fortepian
Maria Leszczynska-Thieu - wiolonczela
Piotr Thieu-Quang - klarnet
duoAccosphere:
Alena Budziňáková - akordeon
Grzegorz Palus - akordeon
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
Szczypta legato, odrobina staccato, miareczka piano i pięć deka forte… To przepis z wielkiej księgi kucharskiej FeNka. Przegląda ją dla Was od rana i szykuje składniki, które będą niezbędne do przygotowania wielkiej uczty… muzycznej uczty, oczywiście. Serwowane będą dania klasyczne z odrobiną fantazji. Na przestrzeni wieków zmieniały się receptury, które kompozytorzy notowali w swoich manuskryptach. Chociaż raz zapisane tkwią tam niezmiennie od lat to w interpretacji muzyków brzmią zawsze odrobinę inaczej – każdy muzyczny kucharz ma bowiem inny smak i upodobania, gdy swoim dźwiękowym dziełem częstuje ukochaną publiczność. Jeśli chcecie zasmakować filharmonicznego menu, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch drewnianych łyżek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie drewniane łyżki.
Wykonawcy:
Warsaw Trio:
Paweł Popko - fortepian
Maria Leszczynska-Thieu - wiolonczela
Piotr Thieu-Quang - klarnet
duoAccosphere:
Alena Budziňáková - akordeon
Grzegorz Palus - akordeon
Agata Kawełczyk-Starosta - scenariusz i prowadzenie
Szczypta legato, odrobina staccato, miareczka piano i pięć deka forte… To przepis z wielkiej księgi kucharskiej FeNka. Przegląda ją dla Was od rana i szykuje składniki, które będą niezbędne do przygotowania wielkiej uczty… muzycznej uczty, oczywiście. Serwowane będą dania klasyczne z odrobiną fantazji. Na przestrzeni wieków zmieniały się receptury, które kompozytorzy notowali w swoich manuskryptach. Chociaż raz zapisane tkwią tam niezmiennie od lat to w interpretacji muzyków brzmią zawsze odrobinę inaczej – każdy muzyczny kucharz ma bowiem inny smak i upodobania, gdy swoim dźwiękowym dziełem częstuje ukochaną publiczność. Jeśli chcecie zasmakować filharmonicznego menu, przyjdźcie na koncert i nie zapomnijcie zabrać ze sobą… dwóch drewnianych łyżek.
PRZYNIEŚ NA KONCERT... dwie drewniane łyżki.
Warszawa 12.03.2026, g. 19:00
od 48.00 pln
Sala Koncertowa (parter)/ abonament KCz
Wykonawcy:
Orkiestra Kore
Tomasz Ritter - fortepian historyczny
Program:
Carl Philipp Emanuel Bach - Koncert na instrument klawiszowy e-moll CPEB:CW III/9.5:1 [26']
Wolfgang Amadeus Mozart - Divertimento F-dur KV 138 [8']
Wolfgang Amadeus Mozart - Koncert fortepianowy A-dur KV 414 [32']
Wykonawcy:
Orkiestra Kore
Tomasz Ritter - fortepian historyczny
Program:
Carl Philipp Emanuel Bach - Koncert na instrument klawiszowy e-moll CPEB:CW III/9.5:1 [26']
Wolfgang Amadeus Mozart - Divertimento F-dur KV 138 [8']
Wolfgang Amadeus Mozart - Koncert fortepianowy A-dur KV 414 [32']
Warszawa 13.03.2026, g. 19:30
od 44.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament D2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Leonard Slatkin - dyrygent
Program:
Leonard Slatkin - Schubertiade: An Orchestral Fantasy [15']
Aaron Copland - Appalachian Spring [25']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - II Symfonia e-moll op. 27 [60']
Orkiestrowa fantazja Schubertiade Leonarda Slatkina, światowej sławy amerykańskiego dyrygenta oraz kompozytora, powstała na zamówienie Hiroshima Symphony Orchestra i miała prawykonanie w Japonii w styczniu 2025 roku. Zarówno tytuł, jak i opisana w partyturze pozamuzyczna fabuła utworu, stanowią nawiązanie do tradycji biesiad muzycznych, które Franz Schubert z przyjaciółmi organizował w swoim wiedeńskim mieszkaniu. W trzyczęściowej formie Slatkin przedstawia wyimaginowany przebieg takiego wieczoru, wplatając wątki Schubertowskich partytur, w tym pierwsze takty Symfonii „Niedokończonej” w misternej formie passacaglii.
Aaron Copland uchodzi za jednego z najbardziej reprezentatywnych kompozytorów dla muzyki amerykańskiej XX wieku. Kształcił się w latach dwudziestych m.in. w paryskiej szkole Nadii Boulanger, gdzie ugruntował swój neoklasycystyczny styl, który łączył z elementami tradycji ludowej i jazzu. Jego twórczość, wyróżniając się warsztatową sprawnością i sugestywnością pozamuzycznego obrazowania, wykazuje wiele pokrewieństw z muzyką filmową. Cechy te odnaleźć można w balecie Appalachian Spring, skomponowanym w 1944 roku we współpracy z wybitną choreografką Marthą Graham, w rok później zinstrumentowanym na orkiestrę w formie suity.
II Symfonia Siergieja Rachmaninowa została wykonana z sukcesem po raz pierwszy w 1908 roku w Petersburgu i do dziś pozostaje najbardziej docenianą w dorobku symfonicznym rosyjskiego twórcy. Uniwersalny język późnoromantycznej symfoniki, wyrazowo-estetyczny przekaz dzieła (intensywny melanż dramatyzmu i liryzmu), jak i elementy melodyki o wyraźnie rosyjskiej proweniencji, wskazują na silne związki z twórczością Piotra Czajkowskiego, do których Rachmaninow chętnie się przyznawał.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Leonard Slatkin - dyrygent
Program:
Leonard Slatkin - Schubertiade: An Orchestral Fantasy [15']
Aaron Copland - Appalachian Spring [25']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - II Symfonia e-moll op. 27 [60']
Orkiestrowa fantazja Schubertiade Leonarda Slatkina, światowej sławy amerykańskiego dyrygenta oraz kompozytora, powstała na zamówienie Hiroshima Symphony Orchestra i miała prawykonanie w Japonii w styczniu 2025 roku. Zarówno tytuł, jak i opisana w partyturze pozamuzyczna fabuła utworu, stanowią nawiązanie do tradycji biesiad muzycznych, które Franz Schubert z przyjaciółmi organizował w swoim wiedeńskim mieszkaniu. W trzyczęściowej formie Slatkin przedstawia wyimaginowany przebieg takiego wieczoru, wplatając wątki Schubertowskich partytur, w tym pierwsze takty Symfonii „Niedokończonej” w misternej formie passacaglii.
Aaron Copland uchodzi za jednego z najbardziej reprezentatywnych kompozytorów dla muzyki amerykańskiej XX wieku. Kształcił się w latach dwudziestych m.in. w paryskiej szkole Nadii Boulanger, gdzie ugruntował swój neoklasycystyczny styl, który łączył z elementami tradycji ludowej i jazzu. Jego twórczość, wyróżniając się warsztatową sprawnością i sugestywnością pozamuzycznego obrazowania, wykazuje wiele pokrewieństw z muzyką filmową. Cechy te odnaleźć można w balecie Appalachian Spring, skomponowanym w 1944 roku we współpracy z wybitną choreografką Marthą Graham, w rok później zinstrumentowanym na orkiestrę w formie suity.
II Symfonia Siergieja Rachmaninowa została wykonana z sukcesem po raz pierwszy w 1908 roku w Petersburgu i do dziś pozostaje najbardziej docenianą w dorobku symfonicznym rosyjskiego twórcy. Uniwersalny język późnoromantycznej symfoniki, wyrazowo-estetyczny przekaz dzieła (intensywny melanż dramatyzmu i liryzmu), jak i elementy melodyki o wyraźnie rosyjskiej proweniencji, wskazują na silne związki z twórczością Piotra Czajkowskiego, do których Rachmaninow chętnie się przyznawał.
Robert Losiak
Warszawa 14.03.2026, g. 18:00
od 44.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament D2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Leonard Slatkin - dyrygent
Program:
Leonard Slatkin - Schubertiade: An Orchestral Fantasy [15']
Aaron Copland - Appalachian Spring [25']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - II Symfonia e-moll op. 27 [60']
Orkiestrowa fantazja Schubertiade Leonarda Slatkina, światowej sławy amerykańskiego dyrygenta oraz kompozytora, powstała na zamówienie Hiroshima Symphony Orchestra i miała prawykonanie w Japonii w styczniu 2025 roku. Zarówno tytuł, jak i opisana w partyturze pozamuzyczna fabuła utworu, stanowią nawiązanie do tradycji biesiad muzycznych, które Franz Schubert z przyjaciółmi organizował w swoim wiedeńskim mieszkaniu. W trzyczęściowej formie Slatkin przedstawia wyimaginowany przebieg takiego wieczoru, wplatając wątki Schubertowskich partytur, w tym pierwsze takty Symfonii „Niedokończonej” w misternej formie passacaglii.
Aaron Copland uchodzi za jednego z najbardziej reprezentatywnych kompozytorów dla muzyki amerykańskiej XX wieku. Kształcił się w latach dwudziestych m.in. w paryskiej szkole Nadii Boulanger, gdzie ugruntował swój neoklasycystyczny styl, który łączył z elementami tradycji ludowej i jazzu. Jego twórczość, wyróżniając się warsztatową sprawnością i sugestywnością pozamuzycznego obrazowania, wykazuje wiele pokrewieństw z muzyką filmową. Cechy te odnaleźć można w balecie Appalachian Spring, skomponowanym w 1944 roku we współpracy z wybitną choreografką Marthą Graham, w rok później zinstrumentowanym na orkiestrę w formie suity.
II Symfonia Siergieja Rachmaninowa została wykonana z sukcesem po raz pierwszy w 1908 roku w Petersburgu i do dziś pozostaje najbardziej docenianą w dorobku symfonicznym rosyjskiego twórcy. Uniwersalny język późnoromantycznej symfoniki, wyrazowo-estetyczny przekaz dzieła (intensywny melanż dramatyzmu i liryzmu), jak i elementy melodyki o wyraźnie rosyjskiej proweniencji, wskazują na silne związki z twórczością Piotra Czajkowskiego, do których Rachmaninow chętnie się przyznawał.
Robert Losiak
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Leonard Slatkin - dyrygent
Program:
Leonard Slatkin - Schubertiade: An Orchestral Fantasy [15']
Aaron Copland - Appalachian Spring [25']
przerwa [20']
Siergiej Rachmaninow - II Symfonia e-moll op. 27 [60']
Orkiestrowa fantazja Schubertiade Leonarda Slatkina, światowej sławy amerykańskiego dyrygenta oraz kompozytora, powstała na zamówienie Hiroshima Symphony Orchestra i miała prawykonanie w Japonii w styczniu 2025 roku. Zarówno tytuł, jak i opisana w partyturze pozamuzyczna fabuła utworu, stanowią nawiązanie do tradycji biesiad muzycznych, które Franz Schubert z przyjaciółmi organizował w swoim wiedeńskim mieszkaniu. W trzyczęściowej formie Slatkin przedstawia wyimaginowany przebieg takiego wieczoru, wplatając wątki Schubertowskich partytur, w tym pierwsze takty Symfonii „Niedokończonej” w misternej formie passacaglii.
Aaron Copland uchodzi za jednego z najbardziej reprezentatywnych kompozytorów dla muzyki amerykańskiej XX wieku. Kształcił się w latach dwudziestych m.in. w paryskiej szkole Nadii Boulanger, gdzie ugruntował swój neoklasycystyczny styl, który łączył z elementami tradycji ludowej i jazzu. Jego twórczość, wyróżniając się warsztatową sprawnością i sugestywnością pozamuzycznego obrazowania, wykazuje wiele pokrewieństw z muzyką filmową. Cechy te odnaleźć można w balecie Appalachian Spring, skomponowanym w 1944 roku we współpracy z wybitną choreografką Marthą Graham, w rok później zinstrumentowanym na orkiestrę w formie suity.
II Symfonia Siergieja Rachmaninowa została wykonana z sukcesem po raz pierwszy w 1908 roku w Petersburgu i do dziś pozostaje najbardziej docenianą w dorobku symfonicznym rosyjskiego twórcy. Uniwersalny język późnoromantycznej symfoniki, wyrazowo-estetyczny przekaz dzieła (intensywny melanż dramatyzmu i liryzmu), jak i elementy melodyki o wyraźnie rosyjskiej proweniencji, wskazują na silne związki z twórczością Piotra Czajkowskiego, do których Rachmaninow chętnie się przyznawał.
Robert Losiak
Warszawa 17.03.2026, g. 19:00
od 46.00 pln
Sala Kameralna/ kameralny
Wykonawcy:
Maria Machowska - skrzypce
Stanisław Podemski - skrzypce
Agnieszka Podłucka - altówka
Aleksandra Ohar-Sprawka - wiolonczela
Karol Kowal - kontrabas
Program:
Darius Milhaud - II Kwintet smyczkowy op. 316 [16']
Katarzyna Brochocka - Kwintet smyczkowy [15']
przerwa [15']
Antonín Dvořák - II Kwintet smyczkowy G-dur op. 77 [35']
II Kwintet smyczkowy op. 316 Dariusa Milhauda, skomponowany w 1952 roku na zamówienie University of Michigan, został przeznaczony dla działającego przy tej amerykańskiej uczelni kwartetu smyczkowego Stanley String Quartet. W czteroczęściowym dziele Milhaud naprzemiennie zestawił części w tempie umiarkowanym i wolnym utrzymane w metrum trójdzielnym z ustępami w tempie żywym o parzystym oznaczeniu metrum. Tradycyjna z pozoru, neoklasyczna faktura łączy się w Kwintecie Milhauda z niebanalną, postmodernistyczną melodyką.
Nawiązujący do neoklasycznej stylistyki Kwintet smyczkowy Katarzyny Brochockiej jest nie tylko utworem o ponad pół wieku od poprzedniego młodszym, ale prezentuje też odmienne podejście do hierarchii instrumentów smyczkowych, z partii kontrabasu czyniąc często równoważny głos solowy. Trzy części dzieła, wykonywane attacca, kontrastują ze sobą pod względem tempa i nastroju. Pierwszej autorka nadała charakter lirycznej, melancholijnej opowieści, w drugiej skupiła się na dialogu i kontrapunkcie na tle onirycznych tematów, część trzecia wreszcie poprzez swą rytmiczną motorykę kojarzy się z ludową stylizacją.
Nieco skomplikowane dzieje II Kwintetu smyczkowego G-dur op. 77 Antonína Dvořáka sięgają roku 1875, kiedy kompozytor opracował jego pierwszą wersję. Do pięcioczęściowego wówczas utworu jako część drugą włączył Intermezzo (w rzeczywistości było to zaadaptowane drugie ogniwo, Andante religioso, napisanego pięć lat wcześniej IV Kwartetu smyczkowego e-moll). W tej postaci Kwintet doczekał się prawykonania 18 marca 1876 roku w Pradze. Dwanaście lat później kompozytor poddał utwór rewizji. Usunął wówczas z partytury Intermezzo i już w wersji czteroczęściowej opublikował Kwintet, który łączy iście schubertowską inwencję melodyczną z brahmsowską doskonałością formalną, zachowując zarazem cechy stylu typowe dla czeskiej muzyki narodowej.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Maria Machowska - skrzypce
Stanisław Podemski - skrzypce
Agnieszka Podłucka - altówka
Aleksandra Ohar-Sprawka - wiolonczela
Karol Kowal - kontrabas
Program:
Darius Milhaud - II Kwintet smyczkowy op. 316 [16']
Katarzyna Brochocka - Kwintet smyczkowy [15']
przerwa [15']
Antonín Dvořák - II Kwintet smyczkowy G-dur op. 77 [35']
II Kwintet smyczkowy op. 316 Dariusa Milhauda, skomponowany w 1952 roku na zamówienie University of Michigan, został przeznaczony dla działającego przy tej amerykańskiej uczelni kwartetu smyczkowego Stanley String Quartet. W czteroczęściowym dziele Milhaud naprzemiennie zestawił części w tempie umiarkowanym i wolnym utrzymane w metrum trójdzielnym z ustępami w tempie żywym o parzystym oznaczeniu metrum. Tradycyjna z pozoru, neoklasyczna faktura łączy się w Kwintecie Milhauda z niebanalną, postmodernistyczną melodyką.
Nawiązujący do neoklasycznej stylistyki Kwintet smyczkowy Katarzyny Brochockiej jest nie tylko utworem o ponad pół wieku od poprzedniego młodszym, ale prezentuje też odmienne podejście do hierarchii instrumentów smyczkowych, z partii kontrabasu czyniąc często równoważny głos solowy. Trzy części dzieła, wykonywane attacca, kontrastują ze sobą pod względem tempa i nastroju. Pierwszej autorka nadała charakter lirycznej, melancholijnej opowieści, w drugiej skupiła się na dialogu i kontrapunkcie na tle onirycznych tematów, część trzecia wreszcie poprzez swą rytmiczną motorykę kojarzy się z ludową stylizacją.
Nieco skomplikowane dzieje II Kwintetu smyczkowego G-dur op. 77 Antonína Dvořáka sięgają roku 1875, kiedy kompozytor opracował jego pierwszą wersję. Do pięcioczęściowego wówczas utworu jako część drugą włączył Intermezzo (w rzeczywistości było to zaadaptowane drugie ogniwo, Andante religioso, napisanego pięć lat wcześniej IV Kwartetu smyczkowego e-moll). W tej postaci Kwintet doczekał się prawykonania 18 marca 1876 roku w Pradze. Dwanaście lat później kompozytor poddał utwór rewizji. Usunął wówczas z partytury Intermezzo i już w wersji czteroczęściowej opublikował Kwintet, który łączy iście schubertowską inwencję melodyczną z brahmsowską doskonałością formalną, zachowując zarazem cechy stylu typowe dla czeskiej muzyki narodowej.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 20.03.2026, g. 19:30
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament A2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Żeński Filharmonii Narodowej
Chór Chłopięcy Artos im. Władysława Skoraczewskiego przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej
Christoph König - dyrygent
Okka von der Damerau - mezzosopran
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Danuta Chmurska - dyrektor Chóru Artos
Program:
Gustav Mahler - III Symfonia d-moll [99']
Monumentalna, sześcioczęściowa III Symfonia d-moll, która powstawała w latach 1893–1896, uznawana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć twórczych Gustava Mahlera. Swojego prawykonania doczekała się dopiero w roku 1902. Chociaż poszczególne ustępy dzieła posiadały początkowo programowe tytuły, ich treści kompozytor nigdy nie chciał ujawnić publiczności. Wyjawił je wszakże zaufanym przyjaciołom. Wystarczy je przypomnieć, aby unaocznić doniosłość poetycko-filozoficznego przekazu, który niesie ze sobą ta niezwykła, przesiąknięta heroicznym humanizmem i emocjonalną głębią muzyka: I. Budzi się [bożek] Pan, nadciąga lato, II. Co mówią mi kwiaty na łące, III. Co mówią mi zwierzęta w lesie, IV. Co mówi mi człowiek, V. Co mówią mi aniołowie, VI. Co mówi mi miłość. Ten minimalistyczny z pozoru program posiada bardzo głęboką wymowę. Jest nie tylko manifestacją modernistycznego panteizmu, ale także świadectwem doznawanych przez twórcę odwiecznych ludzkich rozterek i dylematów egzystencjalnych: niepokojących nas pytań o sens cierpienia, ogromnej tęsknoty za wyzwoleniem spod jego władzy i marzeń o osiągnięciu wiecznego szczęścia. O tym właśnie mówi wprowadzony przez kompozytora w części IV tekst zaczerpnięty z dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra, śpiewany przez solowy głos żeński (O Mensch! Gib Acht!). W części V „mądrość aniołów” powierzona została chórowi chłopięcemu, który intonuje pieśń Es sungen drei Engel einen süßen Gesang (tekst pochodzi z ulubionego przez Mahlera zbioru Achima von Arnim i Clemensa Brentana Des Knaben Wunderhorn). Byty skazane na cierpienie i śmierć znajdują ukojenie w miłości, która – jako jedyna – na zawsze z nami zostanie. Trwać będzie wiecznie i nigdy nie przeminie.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Żeński Filharmonii Narodowej
Chór Chłopięcy Artos im. Władysława Skoraczewskiego przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej
Christoph König - dyrygent
Okka von der Damerau - mezzosopran
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Danuta Chmurska - dyrektor Chóru Artos
Program:
Gustav Mahler - III Symfonia d-moll [99']
Monumentalna, sześcioczęściowa III Symfonia d-moll, która powstawała w latach 1893–1896, uznawana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć twórczych Gustava Mahlera. Swojego prawykonania doczekała się dopiero w roku 1902. Chociaż poszczególne ustępy dzieła posiadały początkowo programowe tytuły, ich treści kompozytor nigdy nie chciał ujawnić publiczności. Wyjawił je wszakże zaufanym przyjaciołom. Wystarczy je przypomnieć, aby unaocznić doniosłość poetycko-filozoficznego przekazu, który niesie ze sobą ta niezwykła, przesiąknięta heroicznym humanizmem i emocjonalną głębią muzyka: I. Budzi się [bożek] Pan, nadciąga lato, II. Co mówią mi kwiaty na łące, III. Co mówią mi zwierzęta w lesie, IV. Co mówi mi człowiek, V. Co mówią mi aniołowie, VI. Co mówi mi miłość. Ten minimalistyczny z pozoru program posiada bardzo głęboką wymowę. Jest nie tylko manifestacją modernistycznego panteizmu, ale także świadectwem doznawanych przez twórcę odwiecznych ludzkich rozterek i dylematów egzystencjalnych: niepokojących nas pytań o sens cierpienia, ogromnej tęsknoty za wyzwoleniem spod jego władzy i marzeń o osiągnięciu wiecznego szczęścia. O tym właśnie mówi wprowadzony przez kompozytora w części IV tekst zaczerpnięty z dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra, śpiewany przez solowy głos żeński (O Mensch! Gib Acht!). W części V „mądrość aniołów” powierzona została chórowi chłopięcemu, który intonuje pieśń Es sungen drei Engel einen süßen Gesang (tekst pochodzi z ulubionego przez Mahlera zbioru Achima von Arnim i Clemensa Brentana Des Knaben Wunderhorn). Byty skazane na cierpienie i śmierć znajdują ukojenie w miłości, która – jako jedyna – na zawsze z nami zostanie. Trwać będzie wiecznie i nigdy nie przeminie.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 21.03.2026, g. 18:00
od 52.00 pln
Sala Koncertowa/ abonament A2, Z2
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Żeński Filharmonii Narodowej
Chór Chłopięcy Artos im. Władysława Skoraczewskiego przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej
Christoph König - dyrygent
Okka von der Damerau - mezzosopran
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Danuta Chmurska - dyrektor Chóru Artos
Program:
Gustav Mahler - III Symfonia d-moll [99']
Monumentalna, sześcioczęściowa III Symfonia d-moll, która powstawała w latach 1893–1896, uznawana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć twórczych Gustava Mahlera. Swojego prawykonania doczekała się dopiero w roku 1902. Chociaż poszczególne ustępy dzieła posiadały początkowo programowe tytuły, ich treści kompozytor nigdy nie chciał ujawnić publiczności. Wyjawił je wszakże zaufanym przyjaciołom. Wystarczy je przypomnieć, aby unaocznić doniosłość poetycko-filozoficznego przekazu, który niesie ze sobą ta niezwykła, przesiąknięta heroicznym humanizmem i emocjonalną głębią muzyka: I. Budzi się [bożek] Pan, nadciąga lato, II. Co mówią mi kwiaty na łące, III. Co mówią mi zwierzęta w lesie, IV. Co mówi mi człowiek, V. Co mówią mi aniołowie, VI. Co mówi mi miłość. Ten minimalistyczny z pozoru program posiada bardzo głęboką wymowę. Jest nie tylko manifestacją modernistycznego panteizmu, ale także świadectwem doznawanych przez twórcę odwiecznych ludzkich rozterek i dylematów egzystencjalnych: niepokojących nas pytań o sens cierpienia, ogromnej tęsknoty za wyzwoleniem spod jego władzy i marzeń o osiągnięciu wiecznego szczęścia. O tym właśnie mówi wprowadzony przez kompozytora w części IV tekst zaczerpnięty z dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra, śpiewany przez solowy głos żeński (O Mensch! Gib Acht!). W części V „mądrość aniołów” powierzona została chórowi chłopięcemu, który intonuje pieśń Es sungen drei Engel einen süßen Gesang (tekst pochodzi z ulubionego przez Mahlera zbioru Achima von Arnim i Clemensa Brentana Des Knaben Wunderhorn). Byty skazane na cierpienie i śmierć znajdują ukojenie w miłości, która – jako jedyna – na zawsze z nami zostanie. Trwać będzie wiecznie i nigdy nie przeminie.
Grzegorz Zieziula
Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Żeński Filharmonii Narodowej
Chór Chłopięcy Artos im. Władysława Skoraczewskiego przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej
Christoph König - dyrygent
Okka von der Damerau - mezzosopran
Bartosz Michałowski - dyrektor Chóru FN
Danuta Chmurska - dyrektor Chóru Artos
Program:
Gustav Mahler - III Symfonia d-moll [99']
Monumentalna, sześcioczęściowa III Symfonia d-moll, która powstawała w latach 1893–1896, uznawana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć twórczych Gustava Mahlera. Swojego prawykonania doczekała się dopiero w roku 1902. Chociaż poszczególne ustępy dzieła posiadały początkowo programowe tytuły, ich treści kompozytor nigdy nie chciał ujawnić publiczności. Wyjawił je wszakże zaufanym przyjaciołom. Wystarczy je przypomnieć, aby unaocznić doniosłość poetycko-filozoficznego przekazu, który niesie ze sobą ta niezwykła, przesiąknięta heroicznym humanizmem i emocjonalną głębią muzyka: I. Budzi się [bożek] Pan, nadciąga lato, II. Co mówią mi kwiaty na łące, III. Co mówią mi zwierzęta w lesie, IV. Co mówi mi człowiek, V. Co mówią mi aniołowie, VI. Co mówi mi miłość. Ten minimalistyczny z pozoru program posiada bardzo głęboką wymowę. Jest nie tylko manifestacją modernistycznego panteizmu, ale także świadectwem doznawanych przez twórcę odwiecznych ludzkich rozterek i dylematów egzystencjalnych: niepokojących nas pytań o sens cierpienia, ogromnej tęsknoty za wyzwoleniem spod jego władzy i marzeń o osiągnięciu wiecznego szczęścia. O tym właśnie mówi wprowadzony przez kompozytora w części IV tekst zaczerpnięty z dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra, śpiewany przez solowy głos żeński (O Mensch! Gib Acht!). W części V „mądrość aniołów” powierzona została chórowi chłopięcemu, który intonuje pieśń Es sungen drei Engel einen süßen Gesang (tekst pochodzi z ulubionego przez Mahlera zbioru Achima von Arnim i Clemensa Brentana Des Knaben Wunderhorn). Byty skazane na cierpienie i śmierć znajdują ukojenie w miłości, która – jako jedyna – na zawsze z nami zostanie. Trwać będzie wiecznie i nigdy nie przeminie.
Grzegorz Zieziula
Warszawa 22.03.2026, g. 11:00
od 48.00 pln
Sala Kameralna/ abonament Pm1/ dzieci młodsze, 3-7 lat
Wykonawcy:
Karolina Róża Kozłowska - sopran
Magdalena Szczęsna -saksofon sopranowy, saksofon altowy
Gabriel Jasiorowski - perkusja
Marta Guzik - fortepian
Barbara Szczęsna-Remisz - scenariusz i prowadzenie
Gdzie powstaje muzyka? Może w piosence słowika, w deszczu tańczącym walczyka, w hałasie wielkiego miasta, w myślach, które nie dają zasnąć? Kto chce dowiedzieć się, czy istnieje tylko jeden przepis na muzykę, jakie tajemnice kryją się w pracowni kompozytora oraz skąd biorą się pomysły na melodie, rytmy i dźwięki, niech przyjdzie na nasz koncert. Wspólnie z artystami przywołamy opowieści z wiosennych łąk i lasów poszukując ich w melodyjności saksofonu, rytmicznym brzmieniu perkusji i odrobinie fortepianowych akordów.
Wykonawcy:
Karolina Róża Kozłowska - sopran
Magdalena Szczęsna -saksofon sopranowy, saksofon altowy
Gabriel Jasiorowski - perkusja
Marta Guzik - fortepian
Barbara Szczęsna-Remisz - scenariusz i prowadzenie
Gdzie powstaje muzyka? Może w piosence słowika, w deszczu tańczącym walczyka, w hałasie wielkiego miasta, w myślach, które nie dają zasnąć? Kto chce dowiedzieć się, czy istnieje tylko jeden przepis na muzykę, jakie tajemnice kryją się w pracowni kompozytora oraz skąd biorą się pomysły na melodie, rytmy i dźwięki, niech przyjdzie na nasz koncert. Wspólnie z artystami przywołamy opowieści z wiosennych łąk i lasów poszukując ich w melodyjności saksofonu, rytmicznym brzmieniu perkusji i odrobinie fortepianowych akordów.
Warszawa 22.03.2026, g. 14:00
od 48.00 pln
Sala Kameralna/ abonament Ps1/ dzieci starsze, 7-12 lat
Wykonawcy:
Karolina Róża Kozłowska - sopran
Magdalena Szczęsna -saksofon sopranowy, saksofon altowy
Gabriel Jasiorowski - perkusja
Marta Guzik - fortepian
Barbara Szczęsna-Remisz - scenariusz i prowadzenie
Gdzie powstaje muzyka? Może w piosence słowika, w deszczu tańczącym walczyka, w hałasie wielkiego miasta, w myślach, które nie dają zasnąć? Kto chce dowiedzieć się, czy istnieje tylko jeden przepis na muzykę, jakie tajemnice kryją się w pracowni kompozytora oraz skąd biorą się pomysły na melodie, rytmy i dźwięki, niech przyjdzie na nasz koncert. Wspólnie z artystami przywołamy opowieści z wiosennych łąk i lasów poszukując ich w melodyjności saksofonu, rytmicznym brzmieniu perkusji i odrobinie fortepianowych akordów.
Wykonawcy:
Karolina Róża Kozłowska - sopran
Magdalena Szczęsna -saksofon sopranowy, saksofon altowy
Gabriel Jasiorowski - perkusja
Marta Guzik - fortepian
Barbara Szczęsna-Remisz - scenariusz i prowadzenie
Gdzie powstaje muzyka? Może w piosence słowika, w deszczu tańczącym walczyka, w hałasie wielkiego miasta, w myślach, które nie dają zasnąć? Kto chce dowiedzieć się, czy istnieje tylko jeden przepis na muzykę, jakie tajemnice kryją się w pracowni kompozytora oraz skąd biorą się pomysły na melodie, rytmy i dźwięki, niech przyjdzie na nasz koncert. Wspólnie z artystami przywołamy opowieści z wiosennych łąk i lasów poszukując ich w melodyjności saksofonu, rytmicznym brzmieniu perkusji i odrobinie fortepianowych akordów.